Αυτή η Σύνοδος Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα είναι ποιοτικά διαφορετική από τις προηγούμενες. Με την κρίση χρέους της ευρωζώνης να… θεριεύει, και την πρόφατη Σύνοδο των G8 στο Camp David να έχει επικεντρωθεί στο θέμα της Ελλάδας, οι Βρυξέλλες δεν μπορούν να συνεχίσουν να αντιμετωπίζουν διαχειριστικά, γραφειοκρατικά και εν πολλοίς μοιρολατρικά το ζήτημα.
Η αλλαγή ηγεσίας στη Γαλλία, έστω σε επίπεδο ψυχολογίας, και μέχρι να διαψευστούν οι προσδοκίες που συνοδέυουν τον Φρανσουά Ολάντ, προσφέρεται για εφαλτήριο συζήτησης από μηδενική βάση: Του που θέλει να πάει η Ευρώπη, αφού πρώτα αναλυθεί εκτενώς το πως φτάσαμε ως εδώ.
Δεν είναι τυχαίο ότι το Παρίσι έθεσε και πάλι επι τάπητος το ζήτημα της έκδοσης ευρωομολόγου, που προκαλεί εκνευρισμό στο Βερολίνο. Επειδή η Γερμανία γνωρίζει ότι, αργά ή γρήγορα, θα αναγκαστεί να συναινέσει σε μια τέτοια επιλογή, μέχρι όμως να συμβεί αυτό, επιχειρεί να αποκομίσει τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη.
Στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και κυρίως εκείνη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος που θα προηγηθεί, η Νέα Δημοκρατία και ο Αντώνης Σαμαράς θα αποτελέσουν την κεντρική παράμετρο του αφηγήματος για την κατάσταση στην Ελλάδα. Η κυρίαρχη παράταξη της Κεντροδεξιάς, αποτελεί το τελευταίο ανάχωμα των αστικών και φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων, στην προσπάθεια να φράξουν το δρόμο του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία. Με τις δημοσκοπήσεις που διενεργούνται και βλέπουν το φως της δημοσιότητας, να δείχνουν ότι η μάχη θα είναι σκληρή και εκλογικά οριακή.
Σε αυτή τη συγκυρία, ο Αντώνης Σαμαράς προσέρχεται στις Βρυξέλλες κατάλληλα προετοιμασμένος για να καταθέσει μια σειρά από προτάσεις… εξομάλυνσης των αρνητικών συνεπειών του Μνημονίου. Έτσι ώστε οι φιλο-ευρωπαϊκές δυνάμεις της χώρας να έχουν ένα πρόσθετο, συγκριτικό πλεονέκτημα στην επιχειρηματολογία τους, για να πείσουν την κοινωνία και ιδίως τους αναποφάσιστους, ενόψει των εκλογών της 17ης Ιουνίου.
Η ατζέντα αυτή, μια ατζέντα ανατροπής, θα προσφέρει στους Ευρωπαίους μια χρήσιμη παρακαμπτήριο από το αδιέξοδο της αμιγώς υφεσιακής πολιτικής και των αντίστοιχων στοχεύσεων του Μνημονίου. Ώστε να παραμείνει η Ελλάδα στην ευρωζώνη, και να μην απειληθεί η ύπαρξη του ίδιου του κοινού νομίσματος.
