Οι καθρέφτες της προσωπικής μακαριότητας, είναι συνήθως και οι πλέον επικίνδυνοι για τη διαδρομή ζωής του καθενός από εμάς. Σε χρονικά αβίαστες στιγμές κοιτάζεις τον προσωπικό καθρέφτη σου και βλέπεις… ό, τι επιθυμείς πάρα πολύ να δεις. Ανεξαρτήτως του πόσο κοντινή σχέση με την πραγματικότητα έχει το είδωλο το οποίο αντικρίζεις.
Όταν ο καθρέφτης δεν ανήκει σε έναν απλό πολίτη, αλλά βρίσκεται στην κατοχή ενός πολιτικού, η επικινδυνότητά του πολλαπλασιάζεται. Γιγαντώνεται. Καθίσταται μη διαχειρίσιμη, επομένως και ανεξέλεγκτη.
Στις μέρες, ο… ηγέτης και ο καθρέφτης του, αν μπορούσαμε να τιτλοφορήσουμε έτσι το πολιτικό σίριαλ που παρακολουθεί σε καθημερινές συνέχειες η ελληνική κοινωνία, είναι φυσικά ο Αλέξης Τσίπρας. Το παραδέχτηκε άλλωστε ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και των… συνιστωσών. Με συνέντευξή του στο γερμανικό περιοδικό “Stern” και στην ερώτηση για το κατά πόσο, κοιτάζοντας στον καθρέφτη, βλέπει στον εαυτό του ένα είδωλο του Ερνέστο Γκεβάρα, ο Αλέξης Τσίπρας απάντησε σαν… γηραιός πολιτικός.
Απέφυγε να απαντήσει ουσιαστικά, πολύ περισσότερο απέφυγε να… μαλώσει τους Γερμανούς δημοσιογράφους που επιχείρησαν να τον παρομοιάσουν με τον “Τσε”. Και αυτή η τακτική, είναι εκκωφαντικά αποκαλυπτική της ιδιοσυγκρασίας του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.
Γκεβάρα λοιπόν; Ας είναι. Στην επέτειο του θανάτου του Βολταίρου άλλωστε, δεν θα μπορούσαμε να αφαιρέσουμε από κάποιον το δικαίωμα να λέει ελεύθερα όσα πρεσβεύει, ακόμη κι αν δεν συμφωνεί κανείς ούτε μια μια λέξη από όσα λέει.
Μόνο που… θα έπρεπε κάποιος να θυμίσει στον Αλέξη Τσίπρα την εξέλιξη της ιστορίας της επανάστασης στην Κούβα. Όπως τη διαβάσαμε εμείς, και τη ζει από τότε ο κουβανικός λαός, αλλά και ολόκληρη η ανθρωπότητα: Για κάθε Τσε (Γκεβάρα), θα υπάρχει πάντα ένας… Φιντέλ (Καστρό). Με τα γνωστά αποτελέσματα.
