Η απάντηση στο ΣΥΡΙΖΑ και γενικά στο λαϊκιστικό μέτωπο δεν μπορεί να είναι το δίλημμα «Μνημόνιο- αντιμνημόνιο», «Ευρώπη- Βαλκάνια», «Ευρώ- δραχμή». Αυτή η στρατηγική είναι ατελέσφορη και πολώνει. Και η πόλωση δεν ευνοεί τη Νέα Δημοκρατία. Η αντι- αριστερή ρητορική- πολλές φορές με όρους παρελθόντος- φέρνει αντίθετα αποτελέσματα.
Προς το παρόν αυτό που ακούμε είναι η περιγραφή μιας Ελλάδας που δεν θέλουμε. Μια Ελλάδα έξω από την Ευρώπη και έξω από την Ευρωζώνη. Αυτό όμως που θέλει να ακούσει ο κόσμος είναι πως θα είναι η Ελλάδα που θέλουμε. Κι αυτό δεν το ακούμε όσο δυνατά χρειάζεται ώστε να σκεπάσει τις κραυγές των δημαγωγών.
Η Νέα Δημοκρατία οφείλει επειγόντως να αντιληφθεί ότι για να αντιμετωπίσει το ρεύμα της αμφισβήτησης, το οποίο δεν φαίνεται να χάνει τη δυναμική του, χρειάζεται να «αμφισβητήσει» τη φυσιογνωμία της. Να απευθυνθεί στη κοινωνία και να μετατραπεί σε μεγάλη παράταξη στην οποία δεν θα έχουν θέση μόνο οι κεντροδεξιοί, αλλά και οι κεντρώοι ακόμα και οι σοσιαλδημοκράτες.
Να απευθυνθεί σε όλους τους Έλληνες και ξεπερνώντας τις διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος, να ενώσει και να συνθέσει ένα νέο ιδεολογικό όραμα και μια «νέα ιδέα» για το Έθνος. Η Νέα Δημοκρατία πριν από τις 17 Ιουνίου πρέπει να αναγεννηθεί ώστε να στείλει το μήνυμα ότι άλλαξε. Να ξαναγίνει η παράταξη της σύνθεσης και της συνεννόησης. Η σύγκρουση και ο διχασμός ενισχύουν αυτόν που αμφισβητεί το σύστημα και όχι αυτόν που διαχρονικά έχει ταυτιστεί μαζί του.
