Το 1981, ήταν η χρονιά της Αλλαγής. Για την Ελλάδα αλλά και τη Γαλλία. Ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Φρανσουά Μιτεράν αναλάμβαναν τα ηνία της εξουσίας, χωρίς κανείς να μπορεί να προδικάσει από τότε πόσο καθοριστικά θα επηρέαζαν την εθνική διαδρομή των χωρών τους.
Πολλοί διέκριναν ακόμη και φυσιογνωμικές ομοιότητες ανάμεσα στους δυο πολιτικούς ηγέτες. Σίγουρα, ήταν το ίδιο χαρισματικοί. Με τον Μιτεράν να προηγείται, καθώς κέρδισε το εισιτήριο για τη διάβαση της εισόδου του Ελιζέ ως… οικοδεσπότης, σαν σήμερα στις 10 Μαϊου του 1981.
Τότε που κατάφερε να επικρατήσει του Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν με ποσοστό 51,76% έναντι 48,24%. Μια διαφορά 3,52%, σχεδόν… καρμπόν με την προ ολίγων ημερών επικράτηση του Φρανσουά Ολάντ έναντι του Νικολά Σαρκοζί. Όσο για τη διαφορά σε ψήφους, καταγράφηκε στο ένα εκατομμύριο… και κάτι.
Η προσωπικότητα του Μιτεράν ήταν χαρισματική. Επιβλητική. Πνευματώδης. Ήταν όμως και γεμάτος αδυναμίες. Μικρές, «σκοτεινές» στιγμές. Που έδειχναν ότι και εκείνος, όπως ο Ανδρέας, θεωρούσαν εαυτούς υπέρτερους της χώρας τους. Θεωρούσαν ότι, η Γαλλία και η Ελλάδα αντίστοιχα «ήταν εκείνοι». Δεν ήταν…
