Με αφορμή και τις χθεσινές δηλώσεις πολλών στελεχών του ΠΑΣΟΚ, κυρίως όμως του Θεόδωρου Πάγκαλου, για την αναγκαιότητα διεξαγωγής εκτάκτου Συνεδρίου, περισσεύει στον χώρο του Κινήματος η αίσθηση ότι τα χειρότερα… είναι μπροστά.
Η πλευρά της νέας ηγεσίας, αφήνει να εννοηθεί ότι προτίθεται να προχωρήσει σε μεγάλες αλλαγές και τομές. Από το όνομα και το έμβλημα του ΠΑΣΟΚ, μέχρι τη σύνθεση των ψηφοδελτίων των επόμενων εκλογών, που αγγίζουν ακόμη και τη δεδομένη συμμετοχή του Γιώργου Παπανδρέου.
Απέναντι, συναντά κανείς… πολλούς άλλους. Που διαπιστώνουν ότι το ΠΑΣΟΚ δεν περπάτησε τις τελευταίες εβδομάδες, ιδίως δε στην τελική ευθεία της προεκλογικής περιόδου. Και ζητούν να τεθεί επί τάπητος η απόδοση πολιτικού λογαριασμού, δηλαδή η απόδοση ευθυνών.
Ουσιαστικά, ο Ευάγγελος Βενιζέλος έρχεται αντιμέτωπος με μια αναπόφευκτη πραγματικότητα, την οποία ανατροφοδότησε ο τρόπος ανάδειξής του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ: Δεν υπήρξε ποτέ ουσιαστικός διάλογος για τους λόγους που είχαν οδηγήσει στο Κίνημα σε προφανή πολιτική συρρίκνωση. Ο διάλογος αυτός θα μπορούσε να αναπτυχθεί στο πλαίσιο των εργασιών ενός Συνεδρίου αυτοκριτικής και επανίδρυσης.
Ένα τέτοιο Συνέδριο προτάσσεται πλέον ως αναγκαιότητα για το μέλλον του ΠΑΣΟΚ. Για να έχει το ΠΑΣΟΚ μέλλον. Μόνο που, οι όροι μέσα στους οποίους θα διεξαχθεί πλέον, θέτουν εν αμφιβόλω το αν θα μείνει στην Ιστορία ως Συνέδριο επανίδρυσης ή… διάλυσης του Κινήματος.
