«Ο Ζοτς ξέρει…» λένε με στόμφο και συνωμοτικό στυλ κουνώντας το κεφάλι ελαφρώς προς τα κάτω, οι φίλοι του Παναθηναϊκού που σε κάθε δύσκολη στιγμή περιμένουν (ή ελπίζουν) ότι ο Σέρβος θα σκαρφιστεί κάτι και στο τέλος η ομάδα τους θα πετύχει το στόχο της. Είναι τέτοια η σιγουριά, που δεν χωρά αμφιβολία. Αυτό το συναίσθημα έχει «σφυρηλατηθεί» μέσα από άπειρα παραδείγματα αμφισβήτησης, κριτικής με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς να επιμένει «My way…».
Ξεκινήσαμε ανάποδα και ανορθόδοξα αντιπαραβάλλοντας το… αντίπαλον δέος του Ολυμπιακού. Όχι. Τώρα πλέον και οι φίλαθλοι των «ερυθρολεύκων» αρχίζουν να λένε κι αυτοί με τη σειρά τους «Ο Ντούντα ξέρει».
Ναι. Και ξέρει πάρα πολύ καλά. Πως αλλιώς; Μιλάμε για έναν άνθρωπο που η δουλειά του είναι να φτιάχνει ομάδες, να παίρνει παίκτες και να τους βάζει στο δικό του τρόπο σκέψης. Όποιος είναι έξω από αυτόν, μένει και εκτός ομάδας.
Αυτός ήταν και ο βασικός κανόνας πάνω στον οποίο στήθηκε η φετινή ομάδα. Γιατί οι ομάδες χτίζονται πρώτα στο μυαλό και μετά στο παρκέ.
Το καλοκαίρι οι αδελφοί Αγγελόπουλοι με το πρόσχημα της αποχώρησης, που δεν συνέβη φυσικά ποτέ, απάλλαξαν το ρόστερ από διάφορους παίκτες που κύριο χαρακτηριστικό τους είχαν να βάζουν τον εαυτό τους πάνω από την ομάδα. Το λάθος που έγινε τότε ήταν ότι ο Ιβκοβιτς θεώρησε πως το μοντέλο της «κολλεγιακής ομάδας» με τον Σπανούλη ηγέτη θα προχωρούσε. Από τα πρώτα κιόλας παιχνίδια φάνηκε ότι οι Λούκας και Χάουαρντ ούτε έξω από το ΣΕΦ δεν μπορούσαν να φτάσουν. Τότε ο πανούργος Σέρβος σήκωσε τα μανίκια και άρχισε να ξαναανακατεύει το φαγητό. Άλλαξε τους δυο Αμερικανούς, μετέτρεψε σε βοηθητικούς τους Παπαδόπουλο, Γκετσεβίτσιους και έκανε τους υπόλοιπους να καταλάβουν ότι μόνο λειτουργώντας ως ομάδα, ως σύνολο από τις θέσεις του αεροπλάνου, από το φαγητό, από τα αποδυτήρια ακόμα, θα είχαν τύχη.
Φυσικά όλη αυτή η μεταστροφή άρχισε να φαίνεται και στο παρκέ, όπου ο ένας πέφτει στη φωτιά για τον άλλον. Ούτε γκρίνιες, ούτε μούτρα, ούτε βεντετισμοί, ούτε «γιατί σούταρε ο άλλος κι όχι εγώ».
Ετσι ο Ολυμπιακός μεταμορφώθηκε σε «Σταχτοπούτα με αρβύλες». Με προβλήματα βέβαια, με ατέλειες, με «νεκρά διαστήματα» στα ματς, με παίκτες «μια του ύψους, μια του βάθους», αλλά πάνω από όλα ένα σύνολο που για να το κερδίσεις, θα… σου βγάλει την ψυχή πρώτα!
Μπορεί ο Ολυμπιακός να μην κατακτήσει τίποτε στο τέλος της χρονιάς. Κανένα πρόβλημα! Αρκεί να μην αρχίσει τα λάθη του παρελθόντος, αλλάζοντας όλη την ομάδα υπό το κράτος του πανικού και της απογοήτευσης…
