Λένε συνήθως ότι η μνήμη αποτελεί τον πιο επικίνδυνο σύμμαχο του μέλλοντος. Υπό την έννοια ότι συνιστά διαρκή, ζωντανή γέφυρα με το παρελθόν, το οποίο πολλές φορές θα ήθελε να… ξεχάσει το παρόν, προκειμένου να ανοίξει πιο εύκολα ο δρόμος προς το μέλλον.
Η μνήμη αυτή… χορεύει ατίθασα από χθες το μεσημέρι, όταν ανακοινώθηκε η επιλογή του Πύρρου Δήμα για τη θέση του επικεφαλής του ψηφοδελτίου του «νέου ΠΑΣΟΚ» Του ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου.
Ο χρυσός Ολυμπιονίκης της Βαρκελώνης, της Ατλάντα και του Σίδνεϊ, που είδε την καριέρα του να λήγει άδοξα στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004, είχε αρνηθεί πολλές φορές στο παρελθόν αντίστοιχες προτάσεις που του είχαν γίνει για να εμπλακεί στην πολιτική. Πάντα από το ΠΑΣΟΚ.
Τότε, το «λιοντάρι της Χειμάρας» είχε αρνηθεί, υποστηρίζοντας ότι ως αθλητής, εκπροσωπούσε πάντα την Ελλάδα, και όχι ένα κόμμα. Σήμερα, η άποψη αυτή άλλαξε. Μάλλον ο Πύρρος δεν έχει καταλάβει ότι η Ελλάδα δεν ταυτίζεται πλέον με το ΠΑΣΟΚ, όπως συνέβαινε στις χειρότερες στιγμές της ιστορικής διαδρομής της Μεταπολίτευσης.
Αντιθέτως, η σημαία την οποία επέλεξε να σηκώσει σήμερα ο Πύρρος Δήμας, δεν εκφράζει παραπάνω από το 15%-18% όσων προσέλθουν στις κάλπες για να ψηφίσουν, στις εκλογές της 6ης Μαϊου. Δηλαδή, σε απόλυτους αριθμούς, και με δεδομένα αναμενόμενη μια σημαντική αποχή από τις κάλπες, λιγότερο από το 10% της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας.
Παραφράζοντας τον Χρήστο Ιακώβου, η μπάρα… έπεσε και πλάκωσε τον Πύρρο Δήμα. Γιατί η Ελλάδα που επέλεξε να συμβολίσει, με τα φανέλα του μοιραίου για τον τόπο ΠΑΣΟΚ, είναι μια Ελλάδα μίζερη και καταχρεωμένη. Μια Ελλάδα χωρίς φωτεινές στιγμές. Κρίμα για τον Πύρρο.
