Η διαχείριση της εθνικής πληγής της λαθρομετανάστευσης, είναι ένα θέμα-φετίχ, που μπορεί να κυριαρχήσει στην καθημερινότητα του πολίτη και την προεκλογική ρητορική, ακριβώς επειδή αφορά πραγματικές καταστάσεις τις οποίες βιώνει η κοινωνία, με εντεινόμενη συχνότητα το τελευταίο διάστημα.
Είναι λοιπόν απολύτως λογικό και αναμενόμενο από την πλευρά του Μιχάλη Χρυσοχοϊδη, να υψώνεται η πάταξη της λαθρομετανάστευσης ως λάβαρο, από τη στιγμή μάλιστα που οι συνθήκες οι οποίες έχουν διαμορφωθεί σήμερα στην ελληνική κοινωνία, ευνοούν τη διακομματική σύμπτωση απόψεων.
Ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη ωστόσο, υπέπεσε σε… αυτογκόλ. Καθώς, την ώρα που σηκώνει υπερβολικά τους τόνους στο θέμα της λαθρομετανάστευσης, φτάνοντας μέχρι τις Βρυξέλλες για να ζητήσει τη συνδρομή των αρμοδίων υπηρεσιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην Ελλάδα… χορεύει η εγκληματικότητα.
Τα κρούσματα βίας και παρανομίας αυξάνονται με γοργούς ρυθμούς, και οι δράστες-πρωταγωνιστές δεν είναι λαθρομετανάστες. Είναι Έλληνες. Στον τομέα της πάταξης της εγκληματικότητας λοιπόν, δεν έχει γίνει ούτε βήμα προόδου για την αντιμετώπιση αυτού του μεγάλου προβλήματος.
Αντιθέτως, είναι λες και η εγκληματικότητα κρύβεται στη… σκιά του θέματος της λαθρομετανάστευσης, βρίσκοντας ωφέλιμο χώρο για να αναπτυχθεί περαιτέρω. Και να καταδικάσει την ελληνική κοινωνία σε μόνιμη απώλεια του αισθήματος ασφάλειας, χωρίς το οποίο δεν μπορεί να υπάρξει πρόοδος.
