Παρακολουθώντας κάποιος τον αγώνα ΟΦΗ-Παναθηναϊκού το Σάββατο στο Ηράκλειο, και με δεδομένη όλη την πορεία του πρωταθλήματος, θα κατέληγε σε ένα και μοναδικό συμπέρασμα. Το τριφύλλι φέτος που βρέθηκε με ένα φοβερό πλεονέκτημα (19η αγωνιστική +5) απώλεσε έναν τίτλο που αν μη τι άλλο, είχε όλες τις προϋποθέσεις να κατακτήσει!
Τρεις ήταν οι, βασικοί, λόγοι που στέρησαν από τους πράσινους τον φετινό τίτλο.
Η αδυναμία ισχυρής διοίκησης, που δεν εξασφάλισε ηρεμία στην ομάδα. Η απώλεια – από τραυματισμούς – για μεγάλο χρονικό διάστημα (σε αυτόν τον Παναθηναϊκό, του μειωμένου μπάτζετ) 4 βασικών ποδοσφαιριστών (όλοι μαζί και ο καθένας χωριστά), κατά χρονική σειρά Χριστοδουλόπουλος, Νίνης, Μπουμσόνγκ, Λέτο. Ο πόλεμος, σε όλα τα μέτωπα, από το Ξάνθη-Ολυμπιακός κι έπειτα, που στάθηκε ισχυρό ανάχωμα απέναντι σε μια ανήμπορη να ανταπεξέλθει, σε όλα τα επίπεδα, ομάδα.
Ο Φερέιρα φέρει επίσης μερίδιο ευθύνης. Με όλες τις δυσκολίες και τις βοήθειες που δεν πήρε, απέσπασε τα εύσημα για ένα καταπληκτικό 1ο γύρο, όμως δεν αξιοποίησε σωστά, στη συνέχεια, το έμψυχο υλικό που διέθετε κάθε φορά. Με δεδομένο ότι είχε μία εβδομάδα πριν από κάθε αγώνα για να βρει και να προετοιμάσει την κατάλληλη ενδεκάδα. Προσηλώθηκε σε ένα συγκεκριμένο ματς (το ντέρμπι αιωνίων) αγνοώντας χαρακτηριστικά τα δύο κρίσιμα προηγούμενα παιχνίδια ( επίσης ντέρμπι με ΠΑΟΚ και ΑΕΚ). Μόνο που με νίκες σε εκείνα τα δύο, θα είχε +2 από τον Ολυμπιακό και θα «κατέβαινε» στον συγκεκριμένο αγώνα με άλλον αέρα και ψυχολογία. Άλλος όμως ένας τίτλος χάθηκε!
Η εβδομάδα που πέρασε πρέπει να είναι «σχολείο» για όλους στο πράσινο στρατόπεδο.
1) Ο Παναθηναϊκός σωστά τιμωρήθηκε, ως γηπεδούχος, με την μεγαλύτερη τιμωρία που έχει επιβληθεί ποτέ σε ομάδα, για τα όσα διαπράχθησαν στον αγώνα με τον Ολυμπιακό. Βέβαια αξίζει να σημειωθεί πως είτε από την πλευρά του θύτη (φέτος) είτε από την πλευρά του θύματος (πέρσι και παλιότερα) στην ουσία ζημιωμένος βγαίνει πάντα ο Παναθηναϊκός(!) Φέτος οι φανατικοί οπαδοί του, «την πάτησαν» και έδωσαν τη χαριστική βολή στην ομάδα τους και στον αιώνιο αντίπαλο την …ψευδαίσθηση ότι εκείνος προκάλεσε την διάλυσή του. Εδώ όμως θα φανεί το πόσο μεγάλη ομάδα είναι το τριφύλλι και αν πράγματι είναι… «πολύ σκληρό για να πεθάνει»!
2) Η παραίτηση του Δ.Σ., οι ενέργειες κάθε μετόχου ή η απάθειά του, φανέρωσαν τα πραγματικά αισθήματα όλων απέναντι στην ομάδα. Ούτε τα παχειά λόγια ούτε οι …φόδρες στα σακάκια πείθουν πια κάποιον φίλαθλο του τριφυλλιού. Ο Βγενόπουλος τους χόρτασε λόγια και τους πρόδωσε, πολλάκις, με τις πράξεις του και ο Βαρδινογιάννης από τη στιγμή που αποφάσισε να αποχωρήσει δεν διασφάλισε την ομαλή μετακίληση στην επόμενη διοίκηση (κάτι που ο «αιώνιος» διαχειρίστηκε, αντίστοιχα, με μεγάλη επιτυχία). Κινήσεις που κάθε άλλο παρά αγάπη και ανιδιοτέλεια δείχνουν!
Ο απλός φίλαθλος του Παναθηναϊκού (όχι ο οργανωμένος, όχι ο φανατικός), η πλειοψηφία του πράσινου κόσμου δηλαδή, δεν άξιζε μια τέτοια μεταχείριση. Ούτε καν η πλέον των 100 χρόνων ιστορίας του συλλόγου! Πλήν του Γόντικα και των αφών Γιαννακόπουλων κανείς άλλος δεν αξίζει να βρίσκεται στην Παναθηναϊκή οικογένια, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται! Ποιός θα είναι αυτός δεν ξέρω. Πάντως σίγουρα ούτε κάποιος …Τσάκα-τσούκας ούτε κάποια «σκιά» του πρόσφατου παρελθόντος!
