Μετά τη σημερινή, τυπική εκλογή του Ευάγγελου Βενιζέλου στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ξεκινά μια καινούρια περίοδος αυτοπροσδιορισμού του Κινήματος στον σύγχρονο πολιτικό και ιδεολογικό άξονα.
Περισσότερο ενδιαφέρον λοιπόν παρουσιάζει το πώς σχεδιάζουν να αντιμετωπίσουν το ΠΑΣΟΚ τα υπόλοιπα κόμματα τα οποία κινούνται στον χώρο του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς, που βλέπουν ότι έχουν μια μοναδική ιστορική ευκαιρία, να απομονώσουν το Κίνημα το οποίο κυριάρχησε στη συγκεκριμένη πολιτική και ιδεολογική δεξαμενή επί δεκαετίες.
Ενδεικτική του μέλλοντος που έρχεται, είναι η δήλωση της Λούκας Κατσέλη στον «Τύπο της Κυριακής», ότι η Κοινωνική Συμφωνία, το κόμμα το οποίο ίδρυσε μαζί με τον Χάρη Καστανίδη, δεν πρόκειται να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ. Τα παραδοσιακά στελέχη του κοινωνικού ΠΑΣΟΚ, που βλέπουν ότι δεν έχουν θέση στο νέο εγχείρημα του Ευάγγελου Βενιζέλου, εκτιμούν ότι ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης του νέου Προέδρου του Κινήματος είναι η πολιτική απομόνωσή του.
Να φανεί δηλαδή ότι το «νέο ΠΑΣΟΚ» δεν είναι πολυσυλλεκτικό, δεν μπορεί να εκφράσει τις δυνάμεις της Κεντροαριστεράς, που έχουν πλέον ως κυρίαρχη αξιακή στόχευση την καταδίκη του Μνημονίου, και έτσι να του αφαιρέσουν από την πρώτη στιγμή το μεγαλύτερο διαχρονικό, συγκριτικό πλεονέκτημα του ΠΑΣΟΚ: Να μην θυμίζει κόμμα εξουσίας.
Από τη στιγμή που η εκτίμηση αυτή θα εμπεδωθεί στην κοινωνία, και θα επιβεβαιωθεί από το αποτέλεσμα που θα δείξουν οι κάλπες των προσεχών εκλογών, στο μετεκλογικό σκηνικό το ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορεί να προσδοκά βάσιμα σε ανάκαμψη. Αλλά σε περαιτέρω αποσυσπείρωση.
