Ο Παναθηναϊκός έκανε το 2-2 στη σειρά των πλεϊ όφ της Ευρωλίγκας κερδίζοντας τη Μακάμπι μέσα στο Τελ Αβίβ και διόρθωσε το… λάθος που είχε κάνει στο δεύτερο παιχνίδι στο ΟΑΚΑ. Εχει ενδιαφέρον να δει κανείς τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκε, αντιμετώπισε και εν τέλει κατάφερε να ελέγξει η ομάδα του Ομπράντοβιτς την κατάσταση στο 24ωρο που μεσολάβησε ανάμεσα στο τρίτο και το τέταρτο παιχνίδι στο Τελ Αβίβ.
Η ομάδα προερχόταν από μια καταστροφική βραδιά την Τρίτη, όπου στο πρώτο μέρος είχε παίξει άθλια, είχε πολλές άσχημες στιγμές, με κακή διαιτησία και μετά από υπερπροσπάθεια στο β’ μέρος έχασε τη νίκη αστοχώντας στην τελευταία άσχημα “οργανωμένη” επίθεση. Η απόφαση του Ομπράντοβιτς να επιλέξει τον Νικ Καλάθη και όχι τον “ψημένο” σε τέτοιες καταστάσεις Γιασικεβίτσιους στην τελευταία πεντάδα του αγώνα, προκάλεσε συζητήσεις και κριτική από πολλούς σε Ελλάδα και Ισραήλ.
Αμέσως μετά το τέλος του αγώνα της Τρίτης ο ίδιος ο Ομπράντοβιτς ξεκίνησε προσπάθεια να δημιουργήσει αναχώματα γύρω από τους παίκτες του. Γνωρίζοντας πολύ καλά οτι τα πλεϊ όφ είναι πάνω από όλα μια διαδικασία διαχείρισης συναισθημάτων απο παιχνίδι σε παιχνίδι, απο φάση σε φάση, μπήκε μπροστά και υπερασπίστηκε αφενός τους παίκτες του, και αφετέρου τις επιλογές του.
Και φυσικά ούτε κουβέντα για τη διαιτησία! Σε καμία περίπτωση οι παίκτες δεν έπρεπε να κρυφτούν πίσω από άλλοθι τέτοιου τύπου. Έπρεπε να στηθούν μπροστά από τις ευθύνες τους και να τις αντιμετωπίσουν!
Το ίδιο βράδυ άρχισαν να λειτουργούν και τα.,.. αντισώματα μιας ομάδας που είχε μάθει να λειτουργεί υπό πίεση και έχει βρεθεί πολλές φορές σε αυτή τη θέση.
Οι “παλιοσειρές” της ομάδας και πραγματικοί ηγέτες της Μπατίστ και Διαμαντίδης ζήτησαν από το τεχνικό τιμ να δουν μαζί του το βίντεο του αγώνα μέσα στα μεσάνυχτα και μέχρι τα ξημερώματα για να “ξαναδιαβάσουν” τα λάθη που έγιναν. Το ίδιο έγινε βέβαια με όλη την ομάδα παρούσα λίγες ώρες αργότερα στο μίτινγκ της ομάδας. Η κίνηση αυτή έδειξε πως απο μόνοι τους ανέλαβαν τις ευθύνες για την τραγική εικόνα, βάζοντας όλους τους υπόλοιπους σε μια εσωτερική διαδικασία αυτοκριτικής.
Το μεσημέρι της Τετάρτης ο Ομπράντοβιτς άφησε ελεύθερους τους παίκτες να πάνε στη θάλασσα, να μιλήσουν στο τηλέφωνο, να ηρεμήσουν και να “αδειάσουν” το μυαλό τους.
Το βράδυ ο Σέρβος ανέλαβε ξανά δράση, να “εξοστρακίζει” τις ερωτήσεις που σαν… σφαίρες έπεφταν πάνω του. “Εχετε δικαίωμα να ρωτήσετε ότι θέλετε και να έχετε την άποψή σας, αλλά έχω τη δική μου και θα προστατεύσω τους παίκτες μου, θα πεθάνω μαζί τους και είμαι πολύ περήφανος, γιατί έχω αυτούς τους παίκτες, αυτούς τους ανθρώπους δίπλα μου. Ένα παιχνίδι δεν θα αλλάξει την άποψή μου γι’ αυτούς, ακόμη κι αν δεν πάμε στο Final 4. Θα συνεχίσουμε και θα είμαι πάντα περήφανος που είμαι προπονητής τους” είπε στους δημοσιογράφους.
Λίγο μετά βέβαια τους… ξεθέωσε στην προπόνηση ουρλιάζοντας “ξανά” και “ξανά” όταν κάτι δεν πήγαινε καλά. Πως να μην… κόψει τα χέρια του κάποιος για πάρτη του μετά;
Ο στόχος ήταν προφανής: Η ομάδα θα χάσει ή θα κερδίσει παίζοντας σαν Παναθηναϊκός. Κι όχι σαν μια ομαδούλα που φοράει τις φανέλες του. Και συνήθως όταν ο στόχος είναι τέτοιος, με ομάδες όπως οι Πρωταθλητές Ευρώπης, δεν χάνεται…
