Κατ’ αντιστοιχία με την… εποχή της φωτοτυπίας, που ήταν για την ελληνική παιδεία, δηλαδή για το μέλλον του τόπου, η περίοδος της θητείας της Άννας Διαμαντοπούλου στο αρμόδιο υπουργείο, ζούμε την εποχή της φωτοτυπίας και σε δημοσκοπικό επίπεδο.
Μια γρήγορη ανάγνωση των «ξύλινων τίτλων», δηλαδή της πρόθεσης ψήφου των μετρήσεων που δημοσιεύτηκαν στον κυριακάτικο Τύπο, καθώς και ποιοτικών ευρημάτων όπως είναι η πρωθυπουργική καταλληλότητα, φτάνει και περισσεύει για να διαπιστώσει κάποιος ο οποίος διατηρεί επιμελές αρχείο δημοσκοπήσεων, ότι επιστρέψαμε, και μάλιστα με… κρότο, στο 2004.
Τότε που, στα τέλη του Ιανουαρίου, μετά την παράδοση του ΠΑΣΟΚ από τον Κώστα Σημίτη στον Γιώργο Παπανδρέου με… απευθείας ανάθεση, το Κίνημα εμφανίστηκε να εκμηδενίζει τη δημοσκοπική διαφορά του από τη Νέα Δημοκρατία, ενώ ο νέος Πρόεδρός του εμφανιζόταν καταλληλότερος για πρωθυπουργός από τον Κώστα Καραμανλή.
Η συνέχεια φυσικά αποτελεί βιωματική Ιστορία για τη σύγχρονη Ελλάδα. Η Νέα Δημοκρατία κέρδισε τις εκλογές με διαφορά 5%, που μεγάλωσε στις ευρωεκλογές οι οποίες ακολούθησαν, μερικούς μήνες αργότερα, και διαμόρφωσε συνθήκες πολιτικής ηγεμονίας για την Κεντροδεξιά, που κέρδισε με κεκτημένη ταχύτητα και τις εκλογές του 2007. Τις εκλογές στις οποίες κάποιοι προσπάθησαν να κάψουν την Ελλάδα.
Όσο για την πρωθυπουργική καταλληλότητα, ο… μη κατάλληλος σε σχέση με τον Γιώργο Παπανδρέου σύμφωνα με εκείνες τις δημοσκοπήσεις, Κώστας Καραμανλής, εξελίχτηκε σε πολιτικό μέγεθος υπέρτερο του κόμματος του οποίου ηγείτο. Και η προσωπική δημοφιλία και αποδοχή του από την κοινωνία, ήταν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που επέτρεψαν στη Νέα Δημοκρατία να διατηρήσει εφεδρείες ανοχής στην κοινή γνώμη, για τουλάχιστον τέσσερα χρόνια. Μέχρι τη ΔΕΘ του 2008.
Οι παραπάνω διαπιστώσεις έρχονται να θυμίσουν ότι η κοινή λογική δεν μπορεί να γνωρίζει διαρκώς… ήττες. Ούτε να υποτιμάται σε ακραίο βαθμό. Οι δημοσκοπήσεις έχουν καταγραφεί στην επιστήμη της πολιτικής επικοινωνίας ως φωτογραφίες στιγμής. Που αποτυπώνουν τάσεις, διαθέσεις, ρεύματα, με μικρή υποψία παγίωσης εκλογικής συμπεριφοράς.
Ορισμένες φορές όμως έχουν… ανεξήγητα σκιερά σημεία. Όπως για παράδειγμα το να καταγράφεται η διαφορά της Νέας Δημοκρατίας από το ΠΑΣΟΚ σε επίπεδα κάτω του 8%, τη στιγμή που οι ίδιες μετρήσεις, βρίσκουν τη συσπείρωση του Κινήματος περίπου στο… μισό, σε σχέση με εκείνη της Νέας Δημοκρατίας. Είναι από τις φορές που ακόμη και οι αριθμοί, τα θεωρητικά μη αμφισβητούμενα δεδομένα της ζωής μας, μοιάζουν… μεθυσμένοι.
