Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι μετά την πλήρη αποτυχία της συνταγής τους, οι εκπρόσωποι της τρόικας, με αιχμή του δόρατος τον (υπερδραστήριο) Πολ Τόμσεν, κάνουν το παν για να αποτινάξουν τη ρετσινιά του αποτυχημένου έναντι των προϊσταμένων τους.
Εξ ου και η διοχέτευση στο Ρόιτερ’ς του… παραπόνου ότι δεν μπορούσαν επί ημέρες να βρουν τον υπουργό των Οικονομικών, επειδή στο ΠΑΣΟΚ διεξάγεται μάχη διαδοχής.
Προφανώς και τον έβρισκαν τον κ. Βενιζέλο, ο οποίος, όπως μάθαμε, ζήτησε την άδεια του κ. Γιουνκέρ (για ποιο λόγο άραγε χρειάστηκε αυτή η άδεια από τον πρωθυπουργό του φορολογικού παραδείσου που λέγεται Λουξεμβούργο;) για να προχωρήσει σε διάψευση, χρησιμοποιώντας βαρείς χαρακτηρισμούς περί γελοίων ισχυρισμών.
Αλλά τι θα γίνει αν ο Τόμσεν στείλει… δελτίο συνεδριάσεων των οργάνων του ΠΑΣΟΚ στους προϊσταμένους του;
Σ’ αυτήν την περίπτωση, η οργανολαγνεία του κ. Παπανδρέου θα αποκαλυφθεί σε όλο της το μεγαλείο.
Μετά τις αποφάσεις της 21ης Ιουλίου, που δεν εφαρμόστηκαν ποτέ, άρχισε ένα γαϊτανάκι συνεδριάσεων διαφόρων οργάνων, που, αφού μεσολάβησε ένα καλοκαίρι πάνω στο… κανό, κορυφώθηκε τον τελευταίο καιρό.
Έτσι, μετά την συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου της 8ης Ιουνίου 2011 (που ακολούθησε την θυελλώδη συνεδρίαση του ΚΤΕ Οικονομικών), μετά τη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, στις 27 Ιουλίου 2011, στη διάρκεια της οποίας ο κ. Παπανδρέου διεμήνυσε πως η (τότε) κυβέρνηση «προχωρά με όσους θέλουν και μπορούν», μετά τη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου στις 20 Αυγούστου και μετά την (επετειακή) Εθνική Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ της 3ης Σεπτεμβρίου (στη διάρκεια της οποίας ο κ. Παπανδρέου είχε πει πως οι πολίτες θα τον κρίνουν το… 2013!), άρχισε μια απίθανη αλυσίδα συνεδριάσεων διαφόρων οργάνων:
Στις 12 Σεπτεμβρίου 2011, συνεδρίαση Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, όπου ο κ. Παπανδρέου απηύθυνε έκκληση για μια «αποστομωτική απάντηση σε όσους αμφισβητούν και λοιδορούν τη χώρα».
Στις 14 Σεπτεμβρίου, πολύωρη συνεδρίαση του αρμόδιου Κοινοβουλευτικού Τομέα Εργασίας (ΚΤΕ) του κόμματος με αντικείμενο το νομοσχέδιο για την απελευθέρωση των ταξί.
Στις 22 Σεπτεμβρίου, συνεδρίαση του ΚΤΕ Οικονομικών, για ενημέρωση από τον κ. Βενιζέλο για τα (τότε) νέα μέτρα.
Στις 6 Οκτωβρίου, κοινή συνεδρίαση των ΚΤΕ Εργασίας και Οικονομικών, πάλι με... κεντρικό ομιλητή τον κ. Βενιζέλο, ο οποίος μάλιστα είχε δηλώσει πως οι διαδικασίες για τη διαχείριση του ελληνικού χρέους θα… είχαν ολοκληρωθεί μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου (του… 2011)!
Στις 11 Οκτωβρίου, νέα κοινή συνεδρίαση, αυτή τη φορά των ΚΤΕ Εργασίας, Εσωτερικών και Οικονομικών για το (νέο) πολυνομοσχέδιο. Στη διάρκεια εκείνης της συνεδρίασης, ο κ. Βενιζέλος είχε προκαλέσει τους βουλευτές να… ρίξουν την κυβέρνηση (η οποία έπεσε μόνη της ένα μήνα αργότερα).
Στις 18 Οκτωβρίου, νέα συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας ενόψει της ψηφοφορίας του πολυνομοσχεδίου.
Στις 3 Νοεμβρίου, ξανά-μανά συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.
Στις 27 Δεκεμβρίου, αφού πέρασε το πρώτο μούδιασμα από την παραίτηση Παπανδρέου και τον σχηματισμό της κυβέρνησης συνεργασίας, συνεδρίασε και πάλι το Πολιτικό Συμβούλιο του κόμματος, πάλι με ομιλητή τον κ. Βενιζέλο.
Η συνεδρίαση εκείνη κράτησε… δώδεκα ώρες (από τις 4 το απόγευμα της μιας ημέρας ως τις 4 τα ξημερώματα της επομένης), αλλά άκρη δεν βγήκε για την περίφημη «επόμενη ημέρα» του ΠΑΣΟΚ.
Στις 4 Ιανουαρίου (έχουμε πια μπει στο 2011), το Πολιτικό Συμβούλιο ξανασυνεδρίασε, η συνεδρίαση ολοκληρώθηκε μετά τα μεσάνυχτα της 5ης Ιανουαρίου και εκεί, εξουθενωμένοι, αποφάσισαν το όργανο να ξανασυνεδριάσει στις 12 Ιανουαρίου, καθώς και διήμερη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου, στις 14 και 15 Ιανουαρίου.
Το σαββατοκύριακο (14 και 15 Ιανουαρίου), η χώρα το πέρασε παρακολουθώντας τις τοποθετήσεις (μεταξύ των οποίων και μιάμιση ώρα ομιλίας του κ. Παπανδρέου) των στελεχών (πρωτοκλασάτων και μη) στο Εθνικό Συμβούλιο.
Εκεί μας ξεκαθάρισε και ο κ. Βενιζέλος πως δεν μπορεί να παρακολουθήσει τα πράγματα στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, διότι έχει άλλα εθνικά καθήκοντα (αλλά πριν περάσουν είκοσι μέρες, έδωσε κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Α. Λοβέρδο για να μας αναγγείλουν τη… συμπόρευσή τους – διότι άλλον καημό δεν είχαμε).
Ακολούθησαν δύο διαδοχικές συνεδριάσεις, στις 17 και στις 18 Ιανουαρίου, του Πολιτικού Συμβουλίου.
Στις 2 Φεβρουαρίου, νέα συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας με ομιλίες Παπανδρέου – Βενιζέλου.
Και την προηγούμενη Κυριακή, 5 Φεβρουαρίου, είχαμε νέα νυχτερινή συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου, αμέσως μετά την (διακοπείσα) σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών με τον κ. Παπαδήμο, με θέμα τις απαιτήσεις της τρόικας.
Ανησυχία προκαλεί το γεγονός ότι δεν έχει ακόμη συνεδριάσει και εκείνο το περίφημο «Διαθεσμικό» όργανο, ενώπιον του οποίου είχε απευθύνει άλλη ομιλία ο κ. Παπανδρέου, την 1η Φεβρουαρίου του 2011.
Πρόκειται για το άγνωστης χρησιμότητας «άτυπο» όργανο που δημιούργησε ο κ. Παπανδρέου τον Οκτώβριο του 2010 και του οποίου η αποστολή θα ήταν η… διασύνδεση της κυβέρνησης με την κοινοβουλευτική ομάδα.
Συγγνώμη, αλλά πιστεύει κανείς πως ο Τόμσεν δεν κρατά ημερολόγιο των κομματικών υποχρεώσεων των συνομιλητών του;
Και πως δεν θα το χρησιμοποιήσει για να αποδείξει ότι ρυθμίζει τις επικοινωνίες του με βάση τις συνεδριάσεις των διαφόρων οργάνων του ΠΑΣΟΚ;
Και επιτέλους, μπορεί να μας πει κάποιος τι έχει βγει από όλες αυτές τις συνεδριάσεις;
Προφανώς και τον έβρισκαν τον κ. Βενιζέλο, ο οποίος, όπως μάθαμε, ζήτησε την άδεια του κ. Γιουνκέρ (για ποιο λόγο άραγε χρειάστηκε αυτή η άδεια από τον πρωθυπουργό του φορολογικού παραδείσου που λέγεται Λουξεμβούργο;) για να προχωρήσει σε διάψευση, χρησιμοποιώντας βαρείς χαρακτηρισμούς περί γελοίων ισχυρισμών.
Αλλά τι θα γίνει αν ο Τόμσεν στείλει… δελτίο συνεδριάσεων των οργάνων του ΠΑΣΟΚ στους προϊσταμένους του;
Σ’ αυτήν την περίπτωση, η οργανολαγνεία του κ. Παπανδρέου θα αποκαλυφθεί σε όλο της το μεγαλείο.
Μετά τις αποφάσεις της 21ης Ιουλίου, που δεν εφαρμόστηκαν ποτέ, άρχισε ένα γαϊτανάκι συνεδριάσεων διαφόρων οργάνων, που, αφού μεσολάβησε ένα καλοκαίρι πάνω στο… κανό, κορυφώθηκε τον τελευταίο καιρό.
Έτσι, μετά την συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου της 8ης Ιουνίου 2011 (που ακολούθησε την θυελλώδη συνεδρίαση του ΚΤΕ Οικονομικών), μετά τη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, στις 27 Ιουλίου 2011, στη διάρκεια της οποίας ο κ. Παπανδρέου διεμήνυσε πως η (τότε) κυβέρνηση «προχωρά με όσους θέλουν και μπορούν», μετά τη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου στις 20 Αυγούστου και μετά την (επετειακή) Εθνική Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ της 3ης Σεπτεμβρίου (στη διάρκεια της οποίας ο κ. Παπανδρέου είχε πει πως οι πολίτες θα τον κρίνουν το… 2013!), άρχισε μια απίθανη αλυσίδα συνεδριάσεων διαφόρων οργάνων:
Στις 12 Σεπτεμβρίου 2011, συνεδρίαση Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, όπου ο κ. Παπανδρέου απηύθυνε έκκληση για μια «αποστομωτική απάντηση σε όσους αμφισβητούν και λοιδορούν τη χώρα».
Στις 14 Σεπτεμβρίου, πολύωρη συνεδρίαση του αρμόδιου Κοινοβουλευτικού Τομέα Εργασίας (ΚΤΕ) του κόμματος με αντικείμενο το νομοσχέδιο για την απελευθέρωση των ταξί.
Στις 22 Σεπτεμβρίου, συνεδρίαση του ΚΤΕ Οικονομικών, για ενημέρωση από τον κ. Βενιζέλο για τα (τότε) νέα μέτρα.
Στις 6 Οκτωβρίου, κοινή συνεδρίαση των ΚΤΕ Εργασίας και Οικονομικών, πάλι με... κεντρικό ομιλητή τον κ. Βενιζέλο, ο οποίος μάλιστα είχε δηλώσει πως οι διαδικασίες για τη διαχείριση του ελληνικού χρέους θα… είχαν ολοκληρωθεί μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου (του… 2011)!
Στις 11 Οκτωβρίου, νέα κοινή συνεδρίαση, αυτή τη φορά των ΚΤΕ Εργασίας, Εσωτερικών και Οικονομικών για το (νέο) πολυνομοσχέδιο. Στη διάρκεια εκείνης της συνεδρίασης, ο κ. Βενιζέλος είχε προκαλέσει τους βουλευτές να… ρίξουν την κυβέρνηση (η οποία έπεσε μόνη της ένα μήνα αργότερα).
Στις 18 Οκτωβρίου, νέα συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας ενόψει της ψηφοφορίας του πολυνομοσχεδίου.
Στις 3 Νοεμβρίου, ξανά-μανά συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.
Στις 27 Δεκεμβρίου, αφού πέρασε το πρώτο μούδιασμα από την παραίτηση Παπανδρέου και τον σχηματισμό της κυβέρνησης συνεργασίας, συνεδρίασε και πάλι το Πολιτικό Συμβούλιο του κόμματος, πάλι με ομιλητή τον κ. Βενιζέλο.
Η συνεδρίαση εκείνη κράτησε… δώδεκα ώρες (από τις 4 το απόγευμα της μιας ημέρας ως τις 4 τα ξημερώματα της επομένης), αλλά άκρη δεν βγήκε για την περίφημη «επόμενη ημέρα» του ΠΑΣΟΚ.
Στις 4 Ιανουαρίου (έχουμε πια μπει στο 2011), το Πολιτικό Συμβούλιο ξανασυνεδρίασε, η συνεδρίαση ολοκληρώθηκε μετά τα μεσάνυχτα της 5ης Ιανουαρίου και εκεί, εξουθενωμένοι, αποφάσισαν το όργανο να ξανασυνεδριάσει στις 12 Ιανουαρίου, καθώς και διήμερη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου, στις 14 και 15 Ιανουαρίου.
Το σαββατοκύριακο (14 και 15 Ιανουαρίου), η χώρα το πέρασε παρακολουθώντας τις τοποθετήσεις (μεταξύ των οποίων και μιάμιση ώρα ομιλίας του κ. Παπανδρέου) των στελεχών (πρωτοκλασάτων και μη) στο Εθνικό Συμβούλιο.
Εκεί μας ξεκαθάρισε και ο κ. Βενιζέλος πως δεν μπορεί να παρακολουθήσει τα πράγματα στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, διότι έχει άλλα εθνικά καθήκοντα (αλλά πριν περάσουν είκοσι μέρες, έδωσε κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Α. Λοβέρδο για να μας αναγγείλουν τη… συμπόρευσή τους – διότι άλλον καημό δεν είχαμε).
Ακολούθησαν δύο διαδοχικές συνεδριάσεις, στις 17 και στις 18 Ιανουαρίου, του Πολιτικού Συμβουλίου.
Στις 2 Φεβρουαρίου, νέα συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας με ομιλίες Παπανδρέου – Βενιζέλου.
Και την προηγούμενη Κυριακή, 5 Φεβρουαρίου, είχαμε νέα νυχτερινή συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου, αμέσως μετά την (διακοπείσα) σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών με τον κ. Παπαδήμο, με θέμα τις απαιτήσεις της τρόικας.
Ανησυχία προκαλεί το γεγονός ότι δεν έχει ακόμη συνεδριάσει και εκείνο το περίφημο «Διαθεσμικό» όργανο, ενώπιον του οποίου είχε απευθύνει άλλη ομιλία ο κ. Παπανδρέου, την 1η Φεβρουαρίου του 2011.
Πρόκειται για το άγνωστης χρησιμότητας «άτυπο» όργανο που δημιούργησε ο κ. Παπανδρέου τον Οκτώβριο του 2010 και του οποίου η αποστολή θα ήταν η… διασύνδεση της κυβέρνησης με την κοινοβουλευτική ομάδα.
Συγγνώμη, αλλά πιστεύει κανείς πως ο Τόμσεν δεν κρατά ημερολόγιο των κομματικών υποχρεώσεων των συνομιλητών του;
Και πως δεν θα το χρησιμοποιήσει για να αποδείξει ότι ρυθμίζει τις επικοινωνίες του με βάση τις συνεδριάσεις των διαφόρων οργάνων του ΠΑΣΟΚ;
Και επιτέλους, μπορεί να μας πει κάποιος τι έχει βγει από όλες αυτές τις συνεδριάσεις;
