Την αντίρρησή του προς την δημιουργία ενός “δεσμευτικού
λογαριασμού”, ή “λογαριασμού μεσεγγύησης”, που ζήτησαν Μέρκελ και Σαρκοζί,
εξέφρασε ο Αντώνης Σαμαράς.
Μιλώντας στο Dow Jones
ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας είπε συγκεκριμένα:
“Ο λογαριασμός μεσεγγύησης είναι μια έμμεση εποπτεία της Ελλάδας από τη
Γερμανία, έχω πρόβλημα μ΄αυτό” (“The escrow
account is an indirect oversight of Greece by Germany, I have a problem with
that.”)
Την Δευτέρα προκειμένου να σφίξουν περισσότερα τα
δεσμά του χρέους γύρω από την Ελλάδα η Άνγκελα Μέρκελ και ο Νικολά
Σαρκοζί τάχθηκαν υπερ της δημιουργίας δεσμευμένου τραπεζικού λογαριασμού για την
αποπληρωμή των τόκων του χρέους, ιδέα με την οποία έσπευσε να συμφωνήσει και ο
επικεφαλής του Eurogroup, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ.
Το Dow Jones αναφέρει επίσης ότι “ο κ.
Σαμαράς, ο οποίος αναμένεται ευρέως να κερδίσει τις επόμενες εκλογές,
αντιτίθεται στις απαιτήσεις των διεθνών πιστωτών της Ελλάδας για περαιτέρω
μείωση των συντάξεων“.
“Οι συντάξεις έχουν ήδη περικοπεί, η
περαιτέρω μείωσή τους θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη ύφεση“, η οποία
“καταστρέφει τον κοινωνικό ιστό” δηλώνει, επίσης ο πρόεδρος της ΝΔ.
Τέλος, αναφορικά με την στάση που θα κρατήσει στο
συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών ο κ. Σαμαράς δηλώνει στο Dow Jones ότι αναμένει
να διαβάσει πρώτα το υπόμνημα Παπαδήμου και μετά θα αποφασίσει.
Η γαλλογερμανική πρόταση για δέσμευση ειδικού
δεσμευμένου τραπεζικού λογαριασμού για την αποπληρωμή των τόκων του ελληνικού
χρέους, προκάλεσε πλήθος δημοσιευμάτων στο εξωτερικό. Πολλοί μιλάνε για μια νέα
μορφή «κηδεμονίας» της χώρας, η οποία μπορεί να μη φτάνει στην αρχική εντελώς
ακραία γερμανική θέση για τοποθέτηση Ευρωπαίου επιτρόπου, αλλά περιορίζει
ασφυκτικά τα περιθώρια της χώρας στην άσκηση δημοσιονομικής πολιτικής.
Σύμφωνα με το γαλλογερμανικό άξονα, ο δεσμευμένος
λογαριασμός θα είναι διπλής κατεύθυνσης. Αφενός μεν θα αφορά το δάνειο που θα
χορηγηθεί από το ΔΝΤ και τους εταίρους στο πλαίσιο της νέας στήριξης, ώστε να
διασφαλίζεται η αποπληρωμή των τόκων, και αφετέρου θα αφορά την εξυπηρέτηση του
χρέους από ελληνικής πλευράς. Στη δεύτερη περίπτωση η χώρα μας θα πρέπει να
κατοχυρώσει με εθνική νομοθεσία ότι η εξυπηρέτηση του χρέους θα αποτελεί την
πρώτη προτεραιότητα της χώρας, αφού θα προηγείται και των πρωτογενών δαπανών. Με
άλλα λόγια, τα φορολογικά έσοδα θα καλύπτουν πρώτα τις δανειακές ανάγκες και στη
συνέχεια τη λειτουργία του κράτους.
Παρίσι και Βερολίνο ισχυρίζονται ότι μόνο έτσι θα
αποκατασταθεί η αξιοπιστία της Ελλάδας έναντι των επενδυτών, κάτι που θα
βοηθήσει τη χώρα να βγει γρηγορότερα στις αγορές για δανεισμό.
