Ο "ασήκωτος" λογαριασμός των μέτρων
Η εμβάθυνση της ύφεσης στην οποία οδηγεί το Μνημόνιο ΙΙ, που αποδέχεται κάθε άλλο παρά εθελοντικά η χώρα, προκειμένου να ξεπεράσει το απειλητικό τελεσίγραφο της διεθνούς κοινότητας για άμεση, βίαιη και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, πλήττει το σύνολο της κοινωνίας.
Πλήττει ωστόσο ιδιαίτερα, και με βαθιά σημειολογία, δυο ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες: Τους νέους, εκείνους που πρωτομπαίνουν στην αγορά εργασίας, και πάνω στους οποίους θα έπρεπε να στηριχτεί η αδιασάλευτη πορεία της χώρας προς το μέλλον. Και τους ηλικιωμένους, εκείνους που χαράμισαν δεκαετίες παραγωγικής προσφοράς, για να οικοδομηθεί ένα μέλλον καλύτερο από εκείνο το οποίο οι ίδιοι κληρονόμησαν.
Είναι τα «περήφανα νιάτα» και τα «τιμημένα γηρατειά», στα οποία αναφερόταν με συνέπεια ο Ανδρέας Παπανδρέου στις προεκλογικές ομιλίες του. Ειρωνικό, δεν νομίζετε; Όπως και η «δολοφονία» της Δημοκρατίας, στον τόπο που τη γέννησε.
