Ακρως συγκινητικό τό διάγγελμα τού πρωθυπουργού κ. Λουκά Παπαδήμου χθές βράδυ. Περιέγραψε λιτά,αλλά συνάμα παραστατικά, τήν δεινή θέση στήν οποία έχει οδηγηθεί η χώρα.Και παράλληλα μάς παρέθεσε μέ τούς πιό δραματικούς τόνους τήν καταστροφή πού θά επιπέσει επί τών κεφαλών μας άν δέν ψηφισθεί τό νέο μνημόνιο.
Μάς είπε ακόμη ότι έχουν γίνει πολλά λάθη καί γι αυτό δέν θά συγχωρηθεί ένα ακόμη τόσο μεγάλο.Ποιοί όμως έκαναν τά λάθη πού μάς οδήγησαν εδώ;Γιατί κανείς τους δέν έχει πληρώσει;Γιατί πρέπει πάντα νά πληρώνουμε εμείς όλοι,ο λαός, καί οί υπόλοιποι,είτε πολιτικοί,είτε επιχειρηματίες,είτε πάσης φύσεως καί μορφής λαμόγια,ακόμη κι άν πτωχεύσει η Ελλάδα, νά μήν πάθουν τίποτε;
Πόσοι καί ποιοί αγόρασαν τά πανάκριβα σπίτια στό Λονδίνο τήν τελευταία διετία;Ας μάς τούς αποκαλύψουν,άς τούς βάλουν νά πληρώσουν καί τότε χαλάλι καί οί δικές μας θυσίες,ειδ’ άλλως όλα πάνε στράφι.
Αλλά, τό πιό σημαντικό γιά μένα,είναι αυτό πού μάς είπε στό τέλος τού διαγγέλματος του ο κ. Πρωθυπουργός,πώς “μόνον πατριωτικό δέν είναι νά ρίξουμε αυτή τή στιγμή τίς ασπίδες”. Σίγουρα,αλλά στίς σημαντικές στιγμές – καί τότε μένεις στήν ιστορία- πεθαίνεις κρατώντας την ασπίδα, μαχόμενος καί όχι παραδιδόμενος. «Η τάν ή επί τάς» όπως έλεγαν καί οί Σπαρτιάτες…
