Ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου υπήρξε μια από τις σημαντικότερες πολιτικές φυσιογνωμίες της λεγόμενης «Δημοκρατικής Παράταξης» στην Ελλάδα, τότε που πιθανότατα ήταν πράγματι… δημοκρατική. Σχεδόν ισοϋψής του Ελευθερίου Βενιζέλου και του Γεωργίου Παπανδρέου, έστω κι αν το… marketing δεν επέτρεψε στη δική του πολιτική κληρονομιά να αποκτήσει την προβολή των δυο άλλων «τοτέμ».
Πολλές φορές τον επικαλέστηκαν στο παρελθόν πολιτικοί και ηγέτες, όπως ο Κώστας Σημίτης. Αλλά και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος εξελίχτηκε χθες και σήμερα στη Βουλή στο κεντρικό πρόσωπο της υπεράσπισης του Μνημονίου ΙΙ, την ώρα που ο Λουκάς Παπαδήμος έκανε διάγγελμα.
Η ιστορική ειρωνεία λοιπόν έφερε τα πράγματα έτσι ώστε, ένας από τους πολιτικούς επιγόνους του Αλέξανδρου Παπαναστασίου, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, και συνολικά η αυτοπροσδιοριζόμενη ως «Δημοκρατική Παράταξη» στην Ελλάδα σήμερα, να υπερασπίζονται την αναγκαιότητα υπερψήφισης του Μνημονίου, στην επέτειο της δημοσίευσης του Δημοκρατικού Μανιφέστου.
Το οποίο κυκλοφόρησε σαν σήμερα, στις 12 Φεβρουαρίου του 1922, από τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου και έξι ομοϊδεάτες του, καταγγέλλοντας την πολιτική που είχαν ακολουθήσει οι τότε φιλοβασιλικές κυβερνήσεις, στο Μικρασιατικό Ζήτημα.
Τι έλεγε το Δημοκρατικό Μανιφέστο; «Η Ελλάς είναι δημιούργημα του πνεύματος, των μόχθων και των αγώνων των τέκνων της. Δεν είναι βασιλικό τιμάριο, και δεν μπορεί ποτέ να γίνει ανεκτό να θυσιασθεί και το ελάχιστο τμήμα της, χάριν προσωπικών βασιλικών συμφερόντων».
Ένα διαχρονικό μήνυμα… αμετάφραστο, ως προς την ιστορική επικαιρότητά του. Ειδικά στις μέρες μας, τη στιγμή της εθνικής κρίσης.
