Το τίμημα που καλείται να πληρώσει η ελληνική κοινωνία, προκειμένου να συνεχιστεί η χρηματοδότηση της χώρας και να μην αφεθεί να καταρρεύσει, είναι δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με τις ευθύνες του καθενός από εμάς για το αδιέξοδο στο οποίο περιήλθε η χώρα.
Ακόμη και εκείνοι που χειροκροτούσαν τον Θεόδωρο Πάγκαλο όταν διαπίστωνε ότι «μαζί τα φάγαμε», προφανώς δεν φτάνουν στον απόλυτο παραλογισμό του να ισχυριστούν ότι «μαζί κυβερνήσαμε». Και εκεί ακριβώς βρίσκεται η ουσία του προβλήματος. Στις λάθος αποφάσεις και τις ελλειμματικές πολιτικές εκείνων που άσκησαν εξουσία.
Όσοι επιθυμούν τη γενική ισοπέδωση, ώστε από το «κούρεμα» της απήχησης των πολιτικών δυνάμεων να βρουν οι ίδιοι ρόλο που… δεν έχουν, και να είναι περισσότερο εύκολη η χειραγώγηση της εκάστοτε εξουσίας, υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα έφτασε ως εδώ, λόγω παραλείψεων του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, που βρέθηκαν επί σειρά ετών στη διακυβέρνηση του τόπου.
Δεν είναι ακριβώς έτσι. Το ΠΑΣΟΚ είναι το κόμμα που ταυτίστηκε με το κράτος, οικοδόμησε την Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, ξόδεψε αλόγιστα και με μάλλον επιλήψιμο τρόπο τα πακέτα στήριξης που αφειδώς έρχονταν από την Ευρώπη, εμπέδωσε στην κοινωνία μια στρεβλωτική νοοτροπία γρήγορου και… πονηρού κέρδους, έμαθε στους Έλληνες να ζουν πάνω από τις δυνατότητές τους.
Αυτό το ΠΑΣΟΚ, υποσχέθηκε πριν από δυο χρόνια στην ελληνική κοινωνία ότι «υπήρχαν λεφτά», για να υπονομεύσει τελικά το brand name της χώρας στο εξωτερικό, και να οδηγήσει την Ελλάδα σε ένα Μνημόνιο εθνικού αυτοχειριασμού. Εντός μάλιστα του Μνημονίου, απέτυχε να κερδίσει έστω και μια σπιθαμή… γης, καθώς η διαπραγμάτευση και η διεκδίκηση αποδείχτηκαν έννοιες ξένες και… περίεργες.
Το ΠΑΣΟΚ αποτελεί τον πολιτικό και ηθικό αυτουργό της κατάρρευσης της χώρας. Που επέτρεψε στους άλλοτε εταίρους και νυν μονάχα δανειστές της Ελλάδας, να απαιτούν και να επιβάλλουν μειωτικά τελεσίγραφα.
Τα «πολλά ΠΑΣΟΚ» που συμμετείχαν ενεργά στη διακυβέρνηση του τόπου, ακόμη και την περίοδο που το Κίνημα το οποίο ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν βρισκόταν στην εξουσία, δεν θα χρειαστούν την ετυμηγορία του ιστορικού του μέλλοντος, για να προσδιορίσουν το επιβλαβές αποτύπωμά τους στη διαδρομή προόδου της Ελλάδας.
Είναι τα «πολλά ΠΑΣΟΚ» που προσπαθούν σήμερα να μας πείσουν ότι δεν είχαν διαβάσει το Μνημόνιο, ότι για όλα έφταιξε μονάχα ο Γιώργος Παπανδρέου, ότι χρειάζονται μεταρρυθμίσεις, τις οποίες ωστόσο δεν εξηγούν γιατί δεν προώθησαν ποτέ, στα πολλά χρόνια της πρωταγωνιστικής εμπλοκής τους στο δημόσιο βίο.
Και είναι κρίσιμο να κληθεί το ΠΑΣΟΚ να καταβάλλει τον πολιτικό λογαριασμό των ευθυνών που του αναλογούν. Μονάχα έτσι θα επέλθει η αναγκαία κάθαρση, και η Ελλάδα που κόντεψε να χρεοκοπήσει, θα αφήσει πίσω της κάθε κομιστή της εθνικής μελαγχολίας.
Όσο δύσκολη κι αν προβάλλει πλέον η καθημερινότητα, που σκοτεινιάζει την ορατότητα του μέλλοντος, ας θυμόμαστε ότι σημασία δεν έχει η πτώση. Αλλά η πρόσκρουση. Η πολιτική θυσία του ΠΑΣΟΚ και εκείνων που συνεχίζουν να υποτιμούν τη νοημοσύνη μας, θα μπορούσε να λειτουργήσει ως… αερόσακος ασφαλείας, προκειμένου η πρόσκρουση αυτή να μην αφήσει μόνιμες βλάβες.
