Εννοείται ότι η μόνη σχέση μεταξύ των δυο συγκεκριμένων πολιτικών βρίσκεται στον… υψομετρικό αυτοπροσδιορισμό τους. Σε αντίθεση με τον Κώστα Σημίτη, ο Νικολά Σαρκοζί είναι εκ φύσεως χαρισματικός. Με επιθετικό χαρακτήρα. Προκαλώντας ρήξεις, αντί να περιμένει να διαχειριστεί την πραγματικότητα, ενίοτε παθητικά, από το παρασκήνιο.
Με τη χθεσινή εμφάνισή του στη γαλλική τηλεόραση ωστόσο, όπου και ανακοίνωσε επισήμως την αυτονόητη υποψηφιότητά του για την Προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας, ενόψει των εκλογών της άνοιξης, ο σημερινός ένοικος του Ελιζέ θύμισε τον άλλοτε… δια βίου καταλληλότερο, πρώην πρωθυπουργό της Ελλάδας, τουλάχιστον σε ένα σημείο.
Το κεντρικό πολιτικό σύνθημα που αγκάλιασε ο Νικολά Σαρκοζί για την οριακή και δύσκολη αναμέτρηση με τον Φρανσουά Ολάντ, είναι το «η ισχυρή Γαλλία». Θέλοντας να δείξει ότι επί ημερών του, η χώρα της διαρκούς επανάστασης των συνειδήσεων, κατάφερε να αντέξει στην οικονομική κρίση, και παρά την απώλεια της αξιολόγησης «ΑΑΑ», να παραμένει συνοδοιπόρος της Γερμανίας στην πολιτική διεύθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αντίστοιχο ήταν και το σύνθημα με το οποίο ο Κώστας Σημίτης προσπάθησε να παρουσιάσει ως… εκσυγχρονισμό, το εθνικό «πλιάτσικο» που εξελίχτηκε επί ημερών του στη διακυβέρνηση του τόπου. Το δικό του αφήγημα μιλούσε για μια «ισχυρή Ελλάδα». Σε αντίθεση βέβαια με τον Σαρκοζί και τη σημερινή Γαλλία, η Ελλάδα του Σημίτη κάθε άλλο παρά ισχυρή ήταν. Απλώς, ζούσαμε τον μύθο των απευθείας αναθέσεων και της δημιουργικής λογιστικής.
