Η Ελλάδα τιμωρείται για το… 2009

ΠΑΝΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Οι πιέσεις της Τρόικας, δεν είναι κάτι διαφορετικό, από αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, με εναλλασσόμενους διεθνείς παίκτες, μετά την Επανάσταση του 1821. Μονίμως, δάνεια-αγχόνες, παζάρια και εκβιασμοί.

Οι παγιωμένες εδαφικές διεκδικήσεις, των γειτόνων μας, από βορρά και ανατολή, έφερναν πάντα τη χώρα μας προ τετελεσμένων γεγονότων και αποφάσεων, με εθνική στρατηγική, την αρχαία ρήση: Το μη χείρον, βέλτιστον.

Ελάχιστες φωτεινές εθνικές στιγμές, υπήρξαν, που είπαμε «ΟΧΙ» για την προάσπιση της Εθνικής ανεξαρτησίας, ενώ πολλά «ΝΑΙ» σε συμφωνίες και παραχωρήσεις χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα.

Στο πολυώροφο κτίριο των διεθνών διεκδικήσεων, η Ελλάδα, τις τελευταίες δεκαετίες, αντί να ανεβαίνει … κατεβαίνει.

Ειδικά τα χρόνια του μνημονίου η πατρίδα μας, έχει πέσει, όχι από σκαλιά, αλλά από ολόκληρους ορόφους και έχει βρεθεί στο σκοτεινότερο υπόγειο της σύγχρονης ιστορίας της.
Η Διεθνής τοποθέτηση, και εν ολίγοις ο εκβιασμός, αφορά το αν εκεί στο υπόγειο που βρισκόμαστε, θα μας ανοίγουν κάποιο φεγγίτη φωτός και χαραμάδα αέρα ..και κάθε πότε.
Δηλαδή η παροχή των απαραιτήτων για την οριακή επιβίωση ανθρώπων και κράτους θα επαφίεται στις βουλές των δανειστών-αγοραστών.
Για μία συντηρητική κοινωνία, όπως η Ελληνική, που όταν πήγε να «αγανακτήσει» στο Σύνταγμα, δάρθηκε από «στρατό άγνωστων» κουκουλοφόρων, η αναμονή της απόφασης για την τιμωρία της φτώχειας, αντί της χρεοκοπίας, φαντάζει ως τη αναπόφευκτη μοίρα.

Ο Ελληνικός λαός, σήμερα τιμωρείται, γιατί το 2009 επέλεξε το εγκληματικό, εθνικά προδοτικό, «λεφτά υπάρχουν».
Αυτή η ιστορική παραπλάνηση, μίας κοινωνίας που ενέδωσε στις λαϊκίστικες υποσχέσεις της «πράσινης» ανευθυνότητας και δεν άντεξε να διαλέξει το δρόμο της ελεγχόμενης λιτότητας, αυτή η κοινωνία, τώρα πληρώνει αυτό το ολέθριο σφάλμα.

Να εναποθέσει το μέλλον της σε ένα τσούρμο ερασιτεχνών (κατά την κα Παπανδρεου), σε μία ομάδα αδιάβαστων (κατά τον κ. Χρυσοχοϊδη και την κα Κατσέλη), σε κυβερνητικά πολιτικά μοιραία λάθη (κατά τον κ. Σημίτη).
Σήμερα υποθηκεύεται το κράτος και το μέλλον μας.
Σήμερα εξαθλιώνεται η κοινωνία.
Σήμερα υποσιτίζονται εκατομμύρια συμπολιτών μας, φυσικά και ψυχικά.
Σήμερα βυθίζεται τεχνητά ΟΛΗ η Ελλάδα στην ύφεση, με μόνο σκοπό την υποδούλωσή και το ξεπούλημά της.

Αυτές τις τραγικές στιγμές, η κυβέρνηση ειδικού σκοπού, έχει ένα και μοναδικό εθνικό καθήκον.
Να σταθμίσει τα δεδομένα.
Να οδηγήσει τη χώρα σε αυτό το δρόμο.. όποιος κι αν είναι αυτός, που θα δώσει μία ελπίδα…
για τιμωρία όσων πούλησαν τη χώρα,
για σωτηρία όσων πεθαίνουν στους δρόμους,
για άμεση διαδικασία ανάταξης της οικονομίας,
για εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών,
για διεκδίκηση πολεμικών αποζημιώσεων,
για απαλλαγή από διεθνείς επιτροπείες και κηδεμονίες.

Και ίσως υπάρχει μία ελπίδα, γιατί .. για πρώτη φορά αυτά τα δυο χρόνια, η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας, διαβάζει τι υπογράφει..