Η οικονομική και πολιτική επικαιρότητα οδηγεί συνδυαστικά στα παρακάτω πορίσματα, που αφορούν φυσικά, την ύπαρξη η μη, άλλου δρόμου, εκτός από αυτού του καταστροφικού που ακολούθησε η Ελλάδα:
Πρώτον, σχετικά με την αναφορά του κ. Προβόπουλου, πως η πορεία προς την κρίση θα μπορούσε να είχε ανακοπεί.. είναι αληθές.
Ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, στο παρελθόν και ειδικά κατά τις πρώτες ημέρες του μνημονίου, υπήρξε, το δημοσιογραφικό και αντιπολιτευτικό σημείο αναφοράς, πως ο κ. Παπανδρέου είχε αναλυτική επίσημη γνώση, για τα οικονομικά της χώρας. Και μάλιστα πριν από τις εκλογές του 2009.
Άρα είχε καταρριφθεί το «λεφτά υπάρχουν», από τη θέση του κ. Προβόπουλου, πως πάντα ενημέρωνε τους πολιτικούς αρχηγούς, με τα ίδια ακριβώς στοιχεία, ως όφειλε θεσμικά.
Σήμερα επανέρχεται και επαναλαμβάνει το αυτονόητο. Πως αν και ενημέρωνε, η τελευταία κυβέρνηση, ακολούθησε ένα δικό της δρόμο που οδήγησε σε πιστωτικό έμφραγμα.
Δεύτερον, σχετικά με τη διαπραγμάτευση του PSI. Διεξάγεται μεταξύ Ευρώπης και ιδιωτών επενδυτών, με την Ελλάδα κλασικό θεατή. Αλλά το ζητούμενο δεν είναι αυτό. Είναι πως οι εταίροι μας δανειστές, χρησιμοποιούν το επιχείρημα της «άτακτης και βίαιης πτώχευσης», ως μοχλό πίεσης, προκειμένου να επιτύχουν επιτόκια, ποσοστά και κουρέματα, τέτοια που να είναι βιώσιμα.
Αυτό αποδεικνύει πως ακόμη και αυτή την ύστατη ώρα, υπάρχουν διαπραγματευτικά εργαλεία. Που οι ξένοι, προφανώς τα γνωρίζουν καλά. Είναι ακριβώς ο ίδιος τρόπος που κάνουν και εξωτερική πολιτική.
Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας και ΔΝΤ, γνωρίζουν πολύ καλύτερα από εμάς, τη δυναμική της Ελλάδας, για την κρίσιμη γεωστρατηγική περιοχή Βαλκανίων και Μεσογείου.
Επίσης γνωρίζουν πως η Ελλάδα είναι ένας πολύ καλός και πιστός πελάτης όλου του φάσματος της παραγωγής τους.
Είναι σαφές πως μία διαπραγμάτευση έχει όρους, προϋποθέσεις και διάφορα επίπεδα δράσης. Το οποίο συμβαίνει, αυτές τις ώρες. Όχι από εμάς. Αλλά από κάποιους που ξέρουν πως να το κάνουν και ίσως εν μέρει, να ήθελαν να φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Για να διαπραγματεύονται όπως αυτοί θέλουν, με εμάς απόντες.
Η ουσία και η κατάληξη όλων των ανωτέρω, είναι πως η Ελλάδα έχει πάρει τα πλέον αντικοινωνικά και αντιαναπτυξιακά μέτρα με αποτέλεσμα την απόλυτη οικονομική ασφυξία και κοινωνική κατάρρευση.
Θύμα και πειραματόζωο, λοιπόν η Ελλάδα; Στα χέρια μιας μαθητευόμενης κυβέρνησης και μίας άβουλης ή/και επιτήδειας Ευρώπης;
