Η πρόσφατη, ζωηρή πολιτική δραστηριοποίηση του Γιώργου Παπανδρέου, αιφνιδίασε… εχθρούς και φίλους, όχι τόσο ως προς την ένταση και τις διεθνείς προεκτάσεις της, όσο αναφορικά με το περιεχόμενό της.
Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μοιάζει να ξαναβρήκε το νήμα με τον… χαμένο σοσιαλισμό, που πρέσβευε το Κίνημα στα προηγούμενα πολιτικά και ιστορικά βήματά του. Και αναπτύσσει και πάλι μια ρητορική υπέρ της κοινωνικής αλληλεγγύης, της συνοχής και της πρόνοιας, που είχε ξεχαστεί, λόγω της εφαρμογής των άγριων πολιτικών του Μνημονίου.
Με τη ρητορική του, ο Γιώργος Παπανδρέου «αδειάζει» τον Λουκά Παπαδήμο, ο οποίος είναι εκ των πραγμάτων πλέον υποχρεωμένος να υπερασπίζεται την πολιτική του Μνημονίου. Μια πολιτική που έχει απέναντί της το 90% της κοινωνίας, όπως επιβεβαιώνουν τα ευρήματα όλων των δημοσκοπήσεων.
Παράλληλα όμως, ο Γιώργος Παπανδρέου μπαίνει απέναντι και από τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Που συγκροτεί σήμερα, μαζί με τον Λουκά Παπαδήμο, ένα δίδυμο εξουσίας αντίστοιχο με εκείνο του Γιώργου Παπανδρέου με τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου.
Δυο ζευγάρια που στο υποσυνείδητο της κοινωνίας συνδέθηκαν ευθέως με το Μνημόνιο. Ο Γιώργος Παπανδρέου ωστόσο, επιχειρεί σήμερα να πάρει την πολιτική ρεβάνς από εκείνους που τον άφησαν να υπερασπίζεται μόνος του το Μνημόνιο. Και τον υποχρέωσαν να εγκαταλείψει την εξουσία, παραδίδοντάς την στον Λουκά Παπαδήμο.
