Το κύριο χαρακτηριστικό στη διαχείριση της κρίσης του Ελληνικού χρέους είναι το έλλειμμα σοβαρότητας . Για τη Τρόϊκα έχει κατ’ επανάληψη τονισθεί ,το βασικό λάθος στρατηγικής και της μη προσαρμοσμένης πολιτικής στις ιδιαιτερότητες της Ελληνικής οικονομίας .
Υφεσιακά μέτρα για τη μείωση του ελλείμματος χωρίς αναπτυξιακά αντισταθμίσματα και περιορισμός των αυτόματων σταθεροποιητών, με αποτέλεσμα η ύφεση συνεχώς να βαθαίνει και η ισορροπία να αναζητείται όλο και σε χαμηλότερα επίπεδα με προοπτική το αδιέξοδο εάν δεν αποφασισθούν σε Ευρωπαϊκό επίπεδο μέτρα ενισχυτικά για τη ρευστότητα και την ανάπτυξη . (Η παρέμβαση του Ιταλού πρωθυπουργού προς αυτή τη κατεύθυνση φαίνεται ότι μπορεί να είναι καθοριστική).
Για τη καταστροφική πορεία του ΠΑΣΟΚ υπό τη καθοδήγηση του Γ. Παπανδρέου έχουν υπογραμμισθεί κατ’ επανάληψη ως αιτίες , η πολιτική του Τιτανικού, η άρνηση άντλησης ικανοποιητικής ρευστότητας από τις αγορές τον Ιανουάριο του 2010 ,το λανθασμένο μίγμα οικονομικής πολιτικής-για να προστατευθούν οι πελατειακές σχέσεις στο δημόσιο- ,τη μείωση του ΠΔΕ, τη πολύ μικρή απορρόφηση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ, τη μη πληρωμή των χρεών του δημοσίου προς τους ιδιώτες και τη σχεδόν πλήρη απραξία για ένα χρόνο από τη λήψη μέτρων για την απελυεθέρωση της Ελληνικής οικονομίας από το κρατισμό, τη γραφεικρατία και τις συντεχνίες.
Το έλλειμμα σοβαρότητας όμως παραμένει ακόμα και σήμερα το κυρίαρχο στοιχείο στη διαχείριση της κρίσης του χρέους.
Η νέα Ελληνική κυβέρνηση προχωρά με ρυθμό χελώνας χωρίς να μπορεί να συντονισθεί, η Τρόïκα προτείνει μέτρα εμβάθυνσης της ύφεσης χάριν της ανταγωνιστικότητας οι δε συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι (εργαζομένων, επαγγελματιών) δεν έχουν κατανοήσει τη κρισιμότητα των καταστάσεων και τις απαιτήσεις της απαραίτητης προσαρμογής σκεπτόμενοι με όρους προ κρίσης.
Το πρόβλημα τη συγκεκριμένη περίοδο δεν είναι να ενισχυθεί με οριακό τρόπο το 10% της οικονομίας (εξαγωγές) βυθίζοντας ακόμα περισσότερο την υπόλοιπη οικονομία –μέσω της μείωσης της κατανάλωσης – μειώνοντας ακόμα περισσότερο τα ασφαλιστικά και φορολογικά έσοδα και αυξάνοντας την ανεργία. Ο βραχυπρόθεσμος στόχος της οικονομικής πολιτικής θα πρέπει να είναι η ελαχιστοποίηση της ύφεσης και όχι η προώθηση μέτρων τα οποία επηρεάζουν οριακά την ανταγωνιστικότητα. Σίγουρα η χαμηλή ανταγωνιστικότητα είναι η πηγή των προβλημάτων της Ελληνικής οικονομίας και μεσομακροπρόθεσμος στόχος είναι η βελτίωση της. Όμως για ν’ αρχίσουν να υπάρχουν ουσιαστικά μέτρα βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας θα πρέπει κατ’ αρχάς ν’ αποφευχθεί η στάση πληρωμών ούτως ώστε ν’ αντιστραφεί το διογκούμενο κλίμα δυσπιστίας για το μέλλον , να υπάρξουν σαφή σημάδια βελτίωσης της χαοτικής λειτουργίας του κράτους καθώς και μηνύματα ανάκαμψης. Εάν δεν δημιουργηθούν προοδευτικά όροι εξασφάλισης των επενδύσεων καθώς και μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας και μείωση των φορολογικών συντελεστών στις επιχειρήσεις, είναι άκαιρο να προτείνονται μέτρα μείωσης των μισθών στον ιδιωτικό τομέα και στις επικουρικές συντάξεις με στόχο τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας βυθίζοντας παράλληλα την οικονομία.
Η σαφής έλλειψη σοβαρότητας της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με τη συνεχή αθέτηση των συμφωνημένων και τις επαναλαμβανόμενες αστοχίες έχει οδηγήσει τη Τρόϊκα στην επιβολή υποχρεωτικών μέτρων με τη λογική take it or leave it. Όταν δεν υπάρχει έργο , παρά μόνο αθετημένες συμφωνίες είναι σχεδόν αδύνατον να βρεθούν ικανοποιητικά περιθώρια διαπραγματεύσεων.
Η ουσιαστική ευθύνη για τη σωτηρία της χώρας βρίσκεται στις αποφάσεις και στις πράξεις των Ελλήνων και όχι σ’ αυτές της Τρόϊκα . Η Ελληνική αποφασιστικότητα , η ουσιαστική κατανόηση των προβλημάτων και η ευελιξία θα κρίνουν τη πορεία και το μέλλον της χώρας.
Επειδή το ΠΑΣΟΚ προς το παρόν είναι πολιτικά σχεδόν ανύπαρκτο –λόγω της αναξιοπιστίας του πολιτικού του λόγου-, ο ρόλος του Α. Σαμαρά και της ΝΔ θα είναι καθοριστικός μέχρι τις εκλογές ,αλλά κυρίως μετά τις εκλογές διότι θα έχει τη κεντρική ευθύνη για την ανάκαμψη της οικονομίας και για την αναμόρφωση της χώρας.
Παρά τη σκληρή κριτική την οποία δέχεται , μέχρι τώρα ο Α, Σαμαράς έχει δείξει διορατικότητα, αίσθημα ευθύνης και σοβαρότητα στις αποφάσεις. Στη πολιτική όπως και στη ζωή η ουσία έχει σημασία, όπως και ο διαχωρισμός της ουσίας από τα δευτερεύοντα. Προέβλεψε το αδιέξοδο της οικονομικής πολιτικής, πρότεινε λύσεις οι οποίες ενσωματώθηκαν, ψήφισε όλα τα χρήσιμα για τον εκσυγχρονισμό νομοσχέδια, δήλωσε στη ΔΕΘ ότι δεν πρόκειται να χάσει δόση, και συμφώνησε με τις αποφάσεις της 27ης Οκτωβρίου, απαίτησε την απομάκρυνση του Γ. Παπανδρέου, συμμετέχοντας παράλληλα με τους δύο αντιπροέδρους του στη κυβέρνηση Παπαδήμου. Η συμβολή του τις επόμενες εβδομάδες για τη συμφωνία με τη Τρόϊκα θα πρέπει να έχει κομβικό ρόλο. Διαθέτει το ανάστημα και την ευελιξία ώστε να προωθηθούν και να εφαρμοσθούν λύσεις προσαρμοσμένες στην Ελληνική πραγματικότητα για τη συγκεκριμένη συγκυρία. Η σοβαρότητα αρχίζει να μπαίνει στο κάδρο της πολιτικής.
