Αυτό που θα έπρεπε να μας απασχολεί-και ατυχώς δεν δίνουμε την δέουσα σημασία- δεν είναι ποιοι θα μας κυβερνήσουν, αλλά ποιοι έχουν τα «κότσια» να μας βγάλουν από το σημερινό αδιέξοδο. Το πρόβλημα είναι ότι αυτοί που έχουν τα «κότσια» δεν ασχολούνται με την πολιτική.
Ο κόσμος των επιχειρήσεων, των νέων τεχνολογιών, της επιστήμης, των γραμμάτων και των τεχνών, είναι γεμάτος από ανθρώπους με φρέσκες ιδέες που έχουν άποψη και λύσεις, αλλά που δυστυχώς βρίσκονται στα μετόπισθεν.
Το μεγάλο ζητούμενο συνεπώς είναι ποιος και πως θα καταφέρει να κινητοποιήσει αυτά τα «μυαλά», που διαπρέπουν επαγγελματικά, και να τα ωθήσει να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην ανασυγκρότηση της χώρας.
Προφανώς η σημερινή πολιτική ηγεσία δεν έχει κανέναν λόγο να αναζητήσει τους αντικαταστάτες της. Γι αυτό και η όποια «ανανέωση» περιορίζεται εντός των κομματικών τειχών. Συνεπώς το «πως» είναι εμφανές ότι παραπέμπει στη «δημιουργική καταστροφή». Όσο για το «ποιος» στο προσεχές μέλλον…
