Πριν από περίπου δυο μήνες, το γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα ετοιμαζόταν να ανοίξει σαμπάνιες, ενόψει των προεδρικών εκλογών της άνοιξης του 2012. Ο Φρανσουά Ολάντ, ο «συνηθισμένος» υποψήφιος τον οποίο επέλεξαν οι Σοσιαλιστές για να αντιμετωπίσει τον Νικολά Σαρκοζί, εισέπραττε σε υπερθετικό βαθμό την οργή των Γάλλων για τον Πρόεδρο στον οποίο επένδυσαν μεγάλες προσδοκίες, χωρίς να τις δουν να γίνονται πραγματικότητα.
Οι δημοσκοπήσεις του Νοεμβρίου κατέγραφαν ένα ασφαλές για τον Φρανσουά Ολάντ προβάδισμα του 6,5% έναντι του σημερινού ενοίκου του Ελιζέ. Ένα προβάδισμα συρρικνωμένο σε σχέση με το σχεδόν διψήφιο που απολάμβανε ο άλλοτε σύντροφος ζωής της Σεγκολέν Ρουαγιάλ όταν ξεκινούσε τον αγώνα του κατά του Νικολά Σαρκοζί, στις αρχές του φθινοπώρου, και πάλι όμως, αρκετά μεγάλο για να μην ανησυχεί.
Φυσικά, εκείνοι που γνώριζαν καλύτερα τη γαλλική κοινωνία, στοιχημάτιζαν ότι η προεδρική εκλογή θα εξελιχθεί σε θρίλερ, μιας και η υποψηφιότητα Ολάντ δεν έχει τα «μπετοναρισμένα» χαρακτηριστικά που θα του επέτρεπαν να… σαρώσει έναν Πρόεδρο υπό αμφισβήτηση.
Μετά τη δημοσίευση της τελευταίας δημοσκόπησης, που δείχνει τη διαφορά των δυο υποψηφίων για το προεδρικό αξίωμα να έχει μειωθεί μόλις στο 2%, όλοι οι προαναφερθέντες χαμογελούν με νόημα. Και μάλλον το επόμενο στοίχημα που βάζουν είναι ότι ο σύζυγος της Κάρλα Μπρούνι θα καταφέρει να κερδίσει, έστω και οριακά τις εκλογές, εξασφαλίζοντας μια δεύτερη θητεία στο Μέγαρο των Ηλυσίων Πεδίων.
Η δημοσκόπηση διενεργήθηκε από την εταιρεία Ifop, και ο Φρανσουά Ολάντ εμφανίζεται να συγκεντρώνει 28%, έναντι 26% του Νικολά Σαρκοζί και 19% της Μαρίν Λεπέν.
Το… ενδιαφέρον της σημειολογίας των εξελίξεων, είναι ότι τα «γκρίζα» για τον Φρανσουά Ολάντ μαντάτα, δημοσιοποιούνται την ημέρα της επετείου του θανάτου του Φρανσουά Μιτεράν, που έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα, στις 8 Ιανουαρίου του 1996.
Επιβεβαιώνοντας εκείνους που ισχυρίζονται με… μεταφυσική διάθεση, ότι ο άλλοτε Πρόεδρος της Γαλλίας έχει ρίξει ένα πέπλο «κατάρας» στους μετέπειτα ηγέτες και υποψηφίους των Σοσιαλιστών, να μην περάσει κανείς την είσοδο του Ελιζέ ως οικοδεσπότης. Ώστε να παραμείνει ο Φρανσουά Μιτεράν ο μόνος Σοσιαλιστής στην ιστορία της Γαλλίας, που κατέφερε να γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
