Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Οι πολιτικοί που ξεπεράστηκαν

Ο Στέφανος Μάνος ανήκει στην κατηγορία των πολιτικών ταλέντων που χάθηκαν. Ενδεχομένως οι θέσεις που κατά καιρούς διατύπωνε να ήταν μπροστά από την εποχή του, και να μην άντεχε την αλήθεια που είχαν κρυμμένες, το εκάστοτε πολιτικό δυναμικό.

Μόνο που οι εποχές έχουν πλέον αλλάξει. Και ο επικεφαλής της «Δράσης» παραμένει προσηλωμένος στην ίδια, ξεπερασμένη πλέον ρητορική. Παραχώρησε συνέντευξη στον ιστότοπο «voria.gr», και επανέλαβε τις θέσεις που έχει διατυπώσει κι άλλες φορές στο παρελθόν, περί της ανάγκης να απολυθούν άμεσα 100.000 δημόσιοι υπάλληλοι. Υποστηρίζοντας ότι μονάχα έτσι θα πειστεί η τρόικα ότι η Ελλάδα είναι αποφασισμένη να αγγίξει τις «ιερές αγελάδες» της.
Προχώρησε όμως και σε πολιτικές εκτιμήσεις. Σχολίασε ότι είναι ανάγκη να υπάρξει ανασχηματισμός της κυβέρνησης Παπαδήμου, που δεν θα περιοριστεί στις θέσεις των υπουργών, αλλά θα αγγίξει και τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Ο Στέφανος Μάνος βλέπετε, πρότεινε τον Κώστα Σημίτη για την πρωθυπουργία, υποστηρίζοντας ότι θα κάνει καλύτερα τη δουλειά από τον Λουκά Παπαδήμο.
Ενδεχομένως ο Στέφανος να έχει δίκιο στις θέσεις του. Στο δημόσιο υπάρχει πλεονάζον προσωπικό. Μόνο που με την πρόταση Μάνου, δεν θα γίνει περισσότερο λειτουργικό. Αντιθέτως, θα διογκωθεί η ανεργία, θα μειωθούν εκείνοι που έχουν έστω και υποτυπώδη αγοραστική δυνατότητα, και οι απολύσεις στο δημόσιο θα φέρουν πολλαπλάσιες απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα, καθώς θα κλείσουν επιχειρήσεις.
Πιθανότατα να έχει δίκιο και στις συγκρίσεις Παπαδήμου-Σημίτη. Ο σημερινός πρωθυπουργός δεν είναι πολιτικός. Δεν έχει την αναγκαία όσφρηση της αντιστοιχίας ανάμεσα στην εξουσία και την κοινωνία. Ο πρώην πρωθυπουργός όμως, αποτελεί persona non grata για τους Έλληνες. Για τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας.
Και οι δυο προτάσεις του Στέφανου Μάνου, επιβεβαιώνουν ότι εξακολουθεί να μην συντονίζεται με την εθνική και κοινωνική πραγματικότητα. Επιβεβαιώνουν ωστόσο και κάτι ακόμη. Ότι πολιτικοί σαν τον Στέφανο Μάνο, που παραμένουν στον δημόσιο βίο σε πείσμα της εθνικής αναγκαιότητας για ανανέωση σε ιδέες και πρόσωπα, αδυνατούν να αποδεχτούν μια αυτονόητη πραγματικότητα.
Που ενδεχομένως, θα καθιστούσε τις απόψεις τους περισσότερο εύηχες για μια κοινωνία σε εξέγερση. Μια πραγματικότητα που συναρτάται και από την παραδοχή ότι, μεταξύ των «ιερών αγελάδων» που ορθώς επισημαίνει ο κ. Μάνος ότι πρέπει να αγγίξει και να ανατρέψει η Ελλάδα, περιλαμβάνεται και ο ίδιος.