Σε αυτές τις κρίσιμες ημέρες τα ξύλινα λόγια περισσεύουν. Η αλήθεια είναι ότι ο πολίτης αισθάνεται μακριά, σαν να αιωρείται χωρίς αλεξίπτωτο και ζει την αγωνία της απότομης πτώσης. Ο κύριος υπεύθυνος, αυτός πού παρέδωσε την χώρα στα χέρια της αδίστακτης αγοράς των γιάπηδων , αυτός πού έπαιξε με τον φόβο των πολιτών, αυτός πού θεώρησε κατόρθωμα τον υπέρογκο δανεισμό, αυτός τελικά θα έπρεπε να ζητήσει την ψήφο των Ελλήνων για να
ζήσει την πορεία προς τα εκλογικά αποτελέσματα.
Οσο για τους συνοδοιπόρους του, ναι αυτούς πού τότε διαφήμιζαν το μνημόνιο, με το μείγμα μιας θνησιγενούς οικονομικής πολιτικής, σαν την βέλτιστη λύση και σήμερα το καταγγέλλουν, μπορούν να αποχωρήσουν και να ξεχάσουν την ενασχόληση με τα κοινά, διαφορετικά να συνεχίσουν μαζί του.
Φτάσαμε να θεωρείται στόχος η επαναφορά της οικονομίας μας στην περίοδο του 2009. Τότε πού ο σιωπηλός Αρχηγός των ΟΧΙ έλεγε την αλήθεια, ο λαλίστατος και στηριζόμενος γιάπης έταζε χρήματα και υπονόμευε κάθε παραγωγική δραστηριότητα στην Χώρα.
Σήμερα λοιπόν ο πολίτης θέλει να εκφραστεί και να ανατρέψει το γιάπηκο χασάπικο πού γέμισε δυσωδία την Χώρα μας. Θέλει έναν γνήσιο Έλληνα πολιτικό να σκουπίσει, να καθαρίσει και να τηρήσει αξίες πού χάθηκαν από τους μορφωμένους αλλά και εκπαιδευμένους γιάπηδες ενός σύγχρονου σφαγείου.
