ΧΑΡΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ
Επειδή τα πολλά λόγια είναι… φτώχεια, εξαιτίας των οποίων φθάσαμε ως χώρα εδώ που φθάσαμε, καιρός είναι ως κοινωνία να αντιληφθούμε ότι με κορώνες δεν… «βάφονται αυγά». Αν δεν πατάξουμε από πάνω μας τον λαϊκισμό των ακραίων και την κομπλεξική κουλτούρα που κατευθύνει τα πράγματα από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, δεν πρόκειται να δούμε προκοπή.
Τα πράγματα με το όνομά τους. Η χώρα είναι δέσμια μιας ρητορικής που έχει σημείο εκκίνησης το παράδοξο: Εμείς δεν φταίμε σε τίποτα, γι όλα φταίνε οι άλλοι. Και αυτή την παραδοξότητα φροντίζουν να ενισχύουν, με ωραία λόγια που χαϊδεύουν αυτιά, οι λαϊκιστές της Αριστεράς, που δεκαετίες τώρα εμφανίζονται ως προστάτες των συμφερόντων του λαού. Μαζί τους- με μπόλικο «πατριωτισμό»- και οι «λαϊκοδεξιοί» που «φουσκώνουν» την εθνική μας υπερηφάνεια με ακατάληπτα ιδεολογήματα.
Καμία εναλλακτική πρόταση. Συνθήματα και πολλά λόγια, κυρίως για εσωτερική κατανάλωση. Η ψευτοκουλτούρα της Αριστεράς έγινε μόδα στα μυαλά μιας λαϊκής δεξιάς, η οποία ανακάλυψε τη μαρξιστική σκέψη στα «γεράματα». Το πρόβλημα όμως δεν είναι όλοι αυτοί οι γραφικοί προστάτες των συμφερόντων μας. Το πρόβλημα είναι ότι με τις αρλούμπες τους, έχουν καταφέρει να κατευθύνουν και τα μεγάλα κόμματα εξουσίας, από τα οποία περιμένουμε υπεύθυνα και αποτελεσματικά να βρουν λύσεις.
Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι, όσο οι ηγεσίες-και δεν αναφέρομαι στους αρχηγούς- των κομμάτων εξουσίας άγονται και φέρονται από τους «αφηγητές παραμυθιών», τόσο θα απαξιώνεται ο δικός τους ρόλος και θα αποδυναμώνεται η όποια προοπτική ανασυγκρότησης της χώρας. Είναι ανάγκη να καταλάβουν-και να καταλάβουμε- ότι η χώρα δεν κυβερνιέται με λόγια και συνθήματα. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε και τα πληρώνουμε όλοι. Αλλά, για σκεφθείτε: Αξίζει να πληρώνουμε τόσο ακριβά τόσο φθηνά-ανεύθυνα- λόγια;
