Πλήγμα στους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τη νομιμοποίησή τους στην κοινωνία επέφερε η δήλωση του προέδρου της ΕΕ, Χέρμαν Ρομπέι, ότι η νέα Συνθήκη της ΕΕ που θα γίνει γνωστή την Παρασκευή (χωρές κανείς να αποκλείει να φτάσουμε το πρωί του Σαββάτου για να έχουμε αποτελέσματα) δεν χρειάζεται να εγκριθεί στη συνέχεια με δημοψηφίσματα.
Η προσπάθεια του ευρωπαίου αξιωματούχου ήταν να υποβαθμίσει τις συνέπειες και τη βαρύτητα των δρομολογούμενων αλλαγών οι οποίες περιλαμβάνουν: Αυστηρή εφαρμογή του ορίου του 3% για το δημοσιονομικό έλλειμα, αυτόματη επιβολή κυρώσεων σε περίπτωση που μια χώρα υπερβαίνει αυτό το όριο, δυνατότητα παρεμβάσεων από τα ευρωπαϊκά όργανα στους ίδιους τους κρατικούς προϋπολογισμούς των χωρών που θα υπογράψουν τη συμφωνία κ.λπ.
Είναι εμφανές επομένως ότι επέρχονται μείζονες αλλαγές που επιφέρουν ριζική αναθεώρηση των αρχών λειτουργίας της ΕΕ. Τόσο ριζικές που θα έπρεπε να τεθούν στην κρίση των ευρωπαϊκών λαών. Εδώ όμως οι αρνητικές εμπειρίες των Βρυξελλών είναι πάρα πολλές για να ξεχαστούν τόσο εύκολα. Να θυμίσουμε: Η Δανία δύο φορές στο παρελθόν, το 1992 και το 2000 με αφορμή τη Συνθήκη του Μάστριχτ και την ένταξη στο ευρώ αντίστοιχα, είπε όχι σε ισάριθμα δημοψηφίσματα που διοργανώθηκαν. Η Ιρλανδία το 1999 είπε κι αυτή Όχι στη Συνθήκη του Μάστριχτ, για να οργανωθεί εκ νέου δημοψήφισμα και με το μαχαίρι στο λαιμό οι Ιρλανδοί να πουν τελικά ναι. Διαφορετικά μέχρι τώρα θα ψήφιζαν. Έξι χρόνια αργότερα, το 2005, ήταν η σειρά της Γαλλίας και της Ολλανδίας να πουν Όχι στην ΕΕ κι ειδικότερα στο ευρω-σύνταγμα.
Νωπή ακόμη είναι η οργισμένη αντίδραση των «Μερκοζύ» στην απόφαση του Παπανδρέου να κηρύξει δημοψήφισμα στην Ελλάδα για το περιεχόμενο της συμφωνίας της 26ης-27ης Οκτωβρίου 2011. Όσα μικροκομματικά παιχνίδια κι ιδιοτελείς υπολογισμούς να έκρυβε ο σχεδιασμός του πρώην έλληνα πρωθυπουργού, οι αντιδράσεις που προκάλεσε τελικά η πρότασή του ήταν τόσο σφοδρές και αδικαιολόγητες ώστε η ηγεσία του γαλλογερμανικού άξονα εκτέθηκε περισσότερο από τον Γ. Παπανδρέου. Κι ας ήταν τόσο θλιβερός στον τελευταίο του (μέχρι στιγμής) ρόλο..
Η πρόταση που αντέτεινε ο (διορισμένος και παντελώς άγνωστος μέχρι την ημέρα που τοποθετήθηκε στο πόστο του) πρόεδρος της ΕΕ, Χέρμαν βον Ρομπέι, προβλέπει την ενσωμάτωση στις υπάρχουσες συνθήκες των νέων αλλαγών, που θα λάβουν την μορφή τροποποιήσεων ή πρωτοκκόλων.
Με αυτό τον τρόπο επιχερείται οι πολιτικές ελίτ της Ευρώπης να απωλέσουν και το τελευταίο μέσο που διαθέτουν για να διεκδικήσουν από το Βερολίνο έναν καλύτερο συμβιβασμό, ή έστω κάποιες μεταβατικές διατάξεις. Θα κληθούν να συμφωνήσουν με το πιστόλι στον κρόταφο ή καλύτερα με μια σειρά από πιστόλια καρφωμένα στον κρόταφό τους.
Γιατί το Βερολίνο αξιοποίησε προς όφελός του, αυξάνοντας την πίεση προς τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ακόμη και την τρομοκρατική ανακοίνωση του οίκου αξιολόγησης Standard and Poorʼs το βράδυ της Δευτέρας ότι επίκειται υποβάθμιση των 15 από τις 17 χώρες της ευρωζώνης. Εξαίρεση αποτέλεσε η Ελλάδα που έχει ήδη την χειρότερη δυνατή βαθμολόγηση στον κόσμο και η Κύπρος που αυτές τις μέρες τελεί υπό εξέταση. «Η απόφαση της Standard and Poorʼs αποτελεί το καλύτερο κίνητρο για τους επικεφαλείς κρατών και κυβερνήσεων να πράξουν την Παρασκευή ότι έχουν υποσχεθεί», δήλωσε από την Αυστρία ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπελ την Τρίτη. Με αυτό τον τρόπο φάνηκε ότι το Βερολίνο είναι αποφασισμένο να χρησιμοποιήσει κάθε θεμικό και αθέμιτο μέσο ώστε να αναγκάσει τις κυβερνήσεις των κρατών -μελών της ευρωζώνης να υποκύψουν στους εκβιασμούς του. Σιγά που θα σεβαστεί την θέληση των ευρωπαίων πολιτών..
πηγη sofokleous10.gr
