ΜΑΡΙΚΑ ΛΥΣΙΑΝΘΗ
Ο όρος «κυβερνώσα Αριστερά» είναι προφανώς οξύμωρος, καθώς αφαιρεί από τα κόμματα που κινούνται στον πολιτικό και ιδεολογικό χώρο… στα αριστερά του Κέντρου, τη δυνατότητα κριτικής προσέγγισης της εξουσίας.
Θα είχε ωστόσο το ενδιαφέρον του, δεν νομίζετε; Ειδικά αν, οι ηγεσίες του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ, της Δημοκρατικής Αριστεράς και των Οικολόγων, κατάφερναν να προσπεράσουν τις οφθαλμοφανείς διαφορές που τους κρατούν μακριά, και εστίαζαν σε όσα μπορούν να τους ενώσουν.
Τι θα συνέβαινε λοιπόν αν η Αριστερά εγκατάλειπε έναν στείρο αντιπολιτευτικό και καταγγελτικό λόγο, και άρθρωνε ουσιαστικά επιχειρήματα μιας «άλλης λύσης»; Μια πρώτη απάντηση υπάρχει στα ευρήματα της δημοσκόπησης της GPO, που παρουσιάστηκε χθες βράδυ στο «Mega» και την εκπομπή «Ανατροπή» του Γιάννη Πρετεντέρη.
Η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται στο 21,5%. Το ΠΑΣΟΚ στο 15,3%. Αθροιστικά όμως, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, Δημοκρατική Αριστερά και Οικολόγοι συγκεντρώνουν 25,4%. Δηλαδή, είναι… πρώτο κόμμα.
Φυσικά, μια τέτοια πρόσθεση μπορεί να γίνει μονάχα στα χαρτιά. Δεν υπάρχουν οι δυνατότητες αλλά ούτε και η κουλτούρα της πολιτικής πρόσθεσης δυνάμεων, που θα μπορούσε να εξελιχτεί σε μια μεθοδολογία προόδου και κυριαρχίας, για τον χώρο της Αριστεράς.
Το Μνημόνιο και οι ολέθριες συνέπειές του για την ελληνική κοινωνία, έχουν απελευθερώσει δυνάμεις οι οποίες δεν στέκονται τόσο σε «ψαγμένες» ιδεολογικές αναζητήσεις, όσο στην προφανή επιθυμία να αλλάξουν τα πράγματα. Χωρίς να κοιτάζουν πιο μακριά, στο… τι θα αντικαταστήσει τη σημερινή πολιτική πραγματικότητα.
