ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ζούμε σε μια εποχή βαθιάς κρίσης; Προφανώς όχι. Μόνο που ο καθένας δίνει άλλη προτεραιότητα στον τομέα που επηρεάζεται περισσότερο από την κρίση αυτή. Μιλάμε για κρίση οικονομική, κρίση κοινωνική, κρίση ηθική και αξιών. Μάλλον όμως, πάνω απ’ όλα μιλάμε για κρίση πολιτικής ηγεσίας, όπως δυστυχώς παρατηρείται στην Ευρώπη αλλά και στις άλλες υπερδυνάμεις του πλανήτη.
Στα του οίκου μας, στην Ενωμένη Ευρώπη, η πολιτική ηγεσία είναι μονοπρόσωπη, και αντανακλάται στη φιγούρα της Άνγκελα Μέρκελ. Με έδρα το Βερολίνο, και όχι τις Βρυξέλλες. Ομιλώντας τη γερμανική, μια γλώσσα η οποία επισήμως βρίσκεται πίσω από την αγγλική και τη γαλλική. Ενώ ιστορικά και ακαδημαϊκά, βλέπει την πλάτη και των ελληνικών, ακόμη και όπως τα έχουμε κακοποιήσει εμείς σήμερα.
Η αδυναμία της Ευρώπης να λειτουργήσει πολιτικά και με εμπνευσμένο όραμα, οφείλεται κυρίως στη σημερινή ηγεσία της Γερμανίας. Και, δυσκολεύεται κανείς να μην μπει στον πειρασμό να διαπιστώσει ότι δεν θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι διαφορετικά, από τη στιγμή που η σημερινή Καγκελάριος γεννήθηκε… στη λάθος πλευρά του Τείχους. Είχε λοιπόν εκ των πραγμάτων τις λάθος παραστάσεις και εμπνεύσεις.
Εδώ και καιρό, η Άνγκελα Μέρκελ κουνάει με νόημα το δάχτυλο προς την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, δηλαδή τις τρεις χώρες που προσέτρεξαν στον μηχανισμό στήριξης του Μνημονίου. Το αυτό κάνει και με χώρες όπως την Ιταλία και την Ισπανία, ακόμη και τη Γαλλία. Ούτε μπροστά στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν… κοντοστέκεται. Ίσως μονάχα η Ρωσία να την απασχολεί, κυρίως επειδή βρίσκονται σε εκκρεμότητα οι συμφωνίες για τους αγωγούς ενεργειακής συνεργασίας.
Σήμερα το πρωί, μιλώντας στο γερμανικό Κοινοβούλιο, η Άνγκελα Μέρκελ δεν παρέλειψε και πάλι να κατακεραυνώσει την Ελλάδα, αλλά και τις υπόλοιπες αδύναμες οικονομίες της ευρωζώνης. Την απάντηση, της την έδωσε η ίδια η πραγματικότητα. Και ήταν ηχηρή.
Η Γερμανία βγήκε στις αγορές για να δανειστεί. Μόνο που αντί για υγιεινό και ανέμελο περίπατο, η διαδικασία εξελίχτηκε σε εθνικό σοκ για τους περήφανους συμπατριώτες της Άνγκελα Μέρκελ. Το ποσό που αντλήθηκε από τη δημοπρασία των γερμανικών ομολόγων, αντιστοιχεί σε κάτι λιγότερο από τα 2/3 των στόχων του Βερολίνου. Και αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά.
Το αποτέλεσμα ήταν βέβαια να ακολουθήσει πανικός στα διεθνή χρηματιστήρια, το ευρώ να ξεκινήσει και πάλι μια μικρή κούρσα καθόδου, και οι οικονομικοί αναλυτές να συμπεραίνουν ότι οι αγορές εκφράζουν πλέον ζωηρές αμφιβολίες για τις προοπτικές ακόμη και της Γερμανίας.
Το ευχάριστο για την Άνγκελα Μέρκελ και τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε βέβαια είναι ότι, αν χρειαστεί να προστρέξουν με τη σειρά τους στον μηχανισμό στήριξης του Μνημονίου, γνωρίζουν εκ των προτέρων τη μεθοδολογία. Όπως και το… κάθε πότε θα πρέπει να δίνουν λογαριασμό στην τρόικα.
