ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Το 2007, μετά την ήττα στις βουλευτικές εκλογές από τη Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή, το ΠΑΣΟΚ και ο Γιώργος Παπανδρέου σεργιάνιζαν διόλου αμέριμνα στο χείλος του γκρεμού. Η αμφισβήτηση του παπανδρεϊκού imperium από τον Ευάγγελο Βενιζέλο, δεν οδήγησε στον αντικειμενικό στόχο της, δηλαδή στην αντικατάσταση του…
οικόσημου της Ιπποκράτους, άνοιξε ωστόσο μια ευρεία συζήτηση για τη φυσιογνωμία του Κινήματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Το… τότε παρόν, και το μέλλον που ακολούθησε.
Ίσως η πιο σημαντική δημόσια παρέμβαση στη συζήτηση για την ιδεολογική και πολιτική μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ, ήταν το βιβλίο «Πυξίδα», που κυκλοφόρησε το 2007 από τον εκδοτικό Οίκο Λιβάνη. Ένα βιβλίο με συγγραφέα τον Κώστα Λαλιώτη, αφιερωμένο «στον Ανδρέα», όπως εύγλωττα αναφέρει στις πρώτες σελίδες του ο άλλοτε συντονιστής της επικοινωνιακής ορχήστρας του ΠΑΣΟΚ.
Στον πρόλογο του βιβλίου κιόλας, ο Κώστας Λαλιώτης κωδικοποιεί, με τον δικό του συμπυκνωτικό τρόπο, τα κατά τη δική του γνώμη αίτια της ήττας του ΠΑΣΟΚ. Μια αφήγηση που σήμερα, στα χρόνια του Μνημονίου, και ενόψει της επικείμενης, βαριάς και μάλλον στρατηγικής ήττας του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές που έρχονται, παραμένει… σκανδαλιστικά επίκαιρη.
Ας δούμε λοιπόν, τι έλεγε ή μάλλον… έγραφε τότε, πριν από τέσσερα χρόνια, ο Κώστας Λαλιώτης, για τους λόγους που οδήγησαν το ΠΑΣΟΚ σε μια εκκωφαντική εκλογική ήττα.
«Τα αίτια της ήττας είναι και αίτια δομικά, που αφορούν πολλές από τις εκφάνσεις του ΠΑΣΟΚ: Ως προς τη φυσιογνωμία και τη στρατηγική του. Ως προς το λόγο και το πρόγραμμά του. Ως προς το ύφος και το ήθος της εξουσίας του. Ως προς τα κυβερνητικά λάθη, την προσκόλληση στο κράτος και την αποκοπή του από τις λαϊκές κοινωνικές δυνάμεις, με την ανθρωπογεωγραφία τους σε κάθε περιφέρεια, νομό και πόλη. Ως προς τη μακαριότητα ενός απωθητικού «κυβερνητισμού» και ως προς την εμμονή σε μια μονομερή διαχειριστική πτυχή της πολιτικής, χωρίς την αναγκαία ιδεολογική, πολιτική και κοινωνική φόρτιση στο λόγο και τις προτάσεις του. Ως προς την αργόσυρτη διολίσθηση σε νεοφιλελεύθερες πολιτικές και την άμβλυνση των διαφορών του με τη Νέα Δημοκρατία. Ως προς τη βαθμιαία απώλεια της κυριαρχίας και της ηγεμονίας του στην ευρύτερη Κεντροαριστερά. Ως προς τη συνεχή και τραγική υποβάθμιση του συλλογικού και συγκροτημένου Κινήματος και των σχέσεών του με την κοινωνία, τα κινήματα και τους πολίτες».
Η παραπάνω αφηγηματική προσέγγιση του «τέλους εποχής» για το ΠΑΣΟΚ, από τον Κώστα Λαλιώτη, είναι ένα εξαιρετικά χρηστικό εγχειρίδιο για τους επίδοξους διαδόχους του Γιώργου Παπανδρέου.
Ταυτόχρονα όμως, εξηγεί με επικαιροποιημένη προσέγγιση, γιατί το ΠΑΣΟΚ, όπως και το 2007, θα υποστεί μια βαριά ήττα. Με τη διαφορά ότι τη συγκεκριμένη πολιτική υποχώρηση, ενδέχεται να μην την ξεπεράσει.
