ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΣΑΡΡΗΣ
Ο Αντώνης Σαμαράς υπήρξε το πρόσωπο των τελευταίων ημερών για τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας ήταν εκείνος που με τη στάση του έκρινε την έκβαση του θρίλερ διαρκείας, το οποίο ξεκίνησε πριν από μια εβδομάδα,
όταν την προηγούμενη Δευτέρα ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωνε από βήματος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ την απόφασή του για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τη νέα δανειακή σύμβαση, προχωρώντας και στην υποβολή αιτήματος για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην Κυβέρνησή του.
Εκείνη η πολιτική στραβοτιμονιά άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου, και οδήγησε τελικά στην απώλεια του πρωθυπουργικού imperium για τον Γιώργο Παπανδρέου, ενδεχομένως και στην απώλεια της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Η Ιστορία τα έφερε έτσι ώστε, εκείνος ο οποίος έστειλε τον Γιώργο Παπανδρέου σε… πολιτική εφεδρεία, να είναι ένας πρώην συγκάτοικος του απερχόμενου Πρωθυπουργού στα φοιτητικά χρόνια. Ο Αντώνης Σαμαράς, που προϊόντος του χρόνου, και λόγω της πολιτικής σύγκρουσης, βρέθηκε να έχει κόψει τις γέφυρες της επικοινωνίας με τον άλλοτε φίλο του, και να αξιώνει την παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια ως εγγυητή, μην έχοντας πλέον εμπιστοσύνη στον Γιώργο Παπανδρέου.
Στην πραγματικότητα, και παρά τις πιέσεις που του ασκήθηκαν, κυρίως από την Ευρώπη, για να συναινέσει σε αυτή την κυβέρνηση συνεργασίας, ο Αντώνης Σαμαράς πέτυχε το μεγαλύτερο μέρος των πολιτικών στοχεύσεών του.
Κυρίως όμως, δικαιούται να αναμένει ότι θα καταγραφεί στην Ιστορία ως ο πολιτικός ηγέτης που «κατέβασε ρολά» στον παπανδρεϊσμό. Και υποχρέωσε τον Γιώργο Παπανδρέου να παραιτηθεί από την πρωθυπουργία… ενώπιον του. Δεν είναι μικρό πράγμα…
