ΜΑΡΙΚΑ ΛΥΣΙΑΝΘΗ
Η Ελλάδα γνώρισε έναν Κυβερνήτη και δυο Εθνάρχες. Κι αν ο Ιωάννης Καποδίστριας μνημονεύεται μέχρι και σήμερα ως η ιστορική και μη αναστρέψιμη, μεγάλη χαμένη ευκαιρία για την Ελλάδα, που σφράγισε δια βίου την πορεία της μέχρι… την τρόικα,
ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν εκείνοι που ξεχώρισαν. Και διαμόρφωσαν εν πολλοίς το μέλλον που… τσαλάκωσε το ΠΑΣΟΚ. Ο Καραμανλής βρέθηκε μάλλον πιο μακριά από την κουλτούρα του μέσου Έλληνα, για… χαλαρότητα. Πιο κοντά στην εθνική αφήγηση του Καποδίστρια, για αναγκαίες θυσίες, προκειμένου η Ελλάδα να γίνει κράτος. Και στη συνέχεια, σύγχρονο κράτος.
Κάποτε λοιπόν, σε επίσκεψή του στους Δελφούς, είχε προτρέψει την ελληνική κοινωνία, να πετάξει στη θάλασσα… εκείνο τον βράχο. Υπονοώντας ότι θα έπρεπε να απαλλαγούμε από τη γονιδιακή παθογένεια της ψευδαίσθησης πως η Ελλάδα βρίσκεται στο κέντρο του κόσμου. Και όλοι ασχολούνται, ή θα πρέπει να ασχολούνται μαζί μας.
Όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα, αποδεικνύουν ότι ενδεχομένως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής… είχε άδικο. Όλοι ασχολούνται μαζί μας. Έστω και με τον λάθος τρόπο. Η Ελλάδα βρίσκεται στο κέντρο του κόσμου. Έστω και με τον λάθος τρόπο. Γίναμε πρώτο θέμα, παντού. Έστω και για λάθος λόγους.
Η Ελλάδα που απειλεί με κατάρρευση την ευρωζώνη, επομένως συνολικά την παγκόσμια οικονομία, είναι αυτή τη στιγμή… η ισχυρότερη χώρα στον κόσμο. Μια «κληρονομιά» ντροπής, που ωστόσο μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο για την εθνική ανάκαμψη.
Για σκεφτείτε το, λίγο. Να απαλλαγούμε από τον παπανδρεϊσμό και το ΠΑΣΟΚ. Να ανακτήσουμε την αξιοπρέπειά μας. Να δείξουμε ότι σταθήκαμε στα πόδια μας. Να σταματήσουμε να αποτελούμε εστία κινδύνου για τη σταθερότητα του πλανήτη. Τότε, και μόνο τότε, το brand name Ελλάδα, θα αποτελεί πόλο έλξης. Για ολόκληρη την ανθρωπότητα.
