ΑΝΤΩΝΗΣ ΖΑΪΡΗΣ
Ακατανόητη η μη πιστευτή δυσφορία που εξέφρασε μέρος του πολιτικού- κομματικού συστήματος, δηλαδή εν ενεργεία Βουλευτές, πρώην και νυν εθνοσωτήρες υπουργοί για την δικαιολογημένη αγανάκτηση μεγάλου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας που απειλείται με τα πρόσφατα άδικα μέτρα δημοσιονομικής πολιτικής ,
όπως αυτή εκφράστηκε απέναντι στον ανώτατο πολιτειακό άρχοντα της χώρας ή στους κατά τόπους εκπροσώπους της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης.
Το δυσάρεστο είναι ότι η αντίδραση αυτή συνέπεσε με τη σημαντικότερη επέτειο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας της εορτής της 28ης Οκτωβρίου 1940 που είχε , αντίθετα με ότι συμβαίνει σήμερα , να επιδείξει πολιτικές και στρατιωτικές ηγεσίες με περγαμηνές τόλμης και ηρωισμού, δύναμης και Πατριωτικής Αρετής αλλά και απέναντι σε έναν λαό που με αυτοθυσία πολεμούσε συσπειρωμένος σ ένα κοινό στόχο : την αποτίναξη από το ζυγό του κατακτητή……..
Το πιο δυσάρεστο όμως είναι ότι πάλι οι πολιτικοί άνδρες μας , αυτοί που θέλουν να μας κυβερνούν κι έχουν διορίσει απανταχού του Δημοσίου της χώρας συγγενείς , παρένθετα πρόσωπα και μέχρι τρίτου βαθμού ψηφοφόρους , όχι μόνο δεν κατάλαβαν τι σημαίνουν όλα αυτά τα γεγονότα που συνέβησαν αλλά προφανώς αδυνατούν και να ερμηνεύσουν προβλεπτικά τι είναι αυτό που θα επακολουθήσει στον μέλλον…….
Και γι αυτό το λόγο οι οξύνοες και μακρόπνοοι πολιτικoί ταγοί αυτού του τόπου προέβησαν σε απλουστευτικές ερμηνείες πχ εκδηλώσεις σπίλωσης της Δημοκρατίας, του πολιτικού συστήματος και άλλες τέτοιες ανοησίες που πολλάκις έχουμε ξανακούσει !!!
Αυτό πια με το ΣΥΡΙΖΑ, να τα αποδίδουν όλα τα έκτροπα σε αυτόν, έχει καταντήσει αφελές επιχείρημα εύκολης πολιτικής απενοχοποίησης και αποδραματοποίησης της σοβαρότητας της κατάστασης.
Τι πάει να πει αλήθεια ότι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι εγγυητής της Δημοκρατίας,διαφυλάττει το σύνταγμα και τους νόμους και είναι ρυθμιστής του πολιτεύματος ;
Αλήθεια όμως σε ποιο κράτος ; σε ένα κράτος που αντί είτε να εξισορροπεί αντιτιθέμενα κοινωνικά συμφέροντα και συγκρούσεις είτε να υπερασπίζεται τα συμφέροντα των Ελλήνων πολιτών αφέθηκε στην εξυπηρέτηση προσωπικών, συντεχνιακών συμφερόντων παίζοντας το ’’παιχνίδι ’’της εξαγοράς συνειδήσεων μέσω της πώλησης διορισμών με αντάλλαγμα την ψήφο.
Ολα αυτά δεν τα βλέπει κανείς ; Γιατί δεν μιλά κανείς ; Γιατί δεν αναλαμβάνονται πολιτικές πρωτοβουλίες ;
Και σίγουρα βεβαίως αυτή η διαδικασία ούτε ισονομία και ισοπολιτεία διασφαλίζει μεταξύ των πολιτών ούτε λιγότερο αηδιαστική είναι της οργισμένης και δικαιολογημένης σε πολλά αντίδρασης της κοινωνίας στο πρόσωπο του προέδρου της Δημοκρατίας.
Η Υποκρισία σε αυτή τη χώρα περισσεύει γι αυτό και έπονται οδυνηρές ημέρες με επέκταση και κορύφωση των εκδηλώσεων αγανάκτησης της κοινωνίας απέναντι σε ισοπεδωτικές πολιτικές που στόχο έχουν την εξουθένωση των πολιτών μέσω συνεχών περικοπών μισθών και συντάξεων δημοσίων υπαλλήλων και ανήμπορων γερόντων ενώ κατά τα άλλα οι φοροκλέπτες συνεχίζουν να κάνουν πάρτυ μέσω της φοροδιαφυγής και το Σχέδιο ιδιωτικοποιήσεων για συγκέντρωση εσόδων 5,8 δις ευρώ μέχρι τέλη του χρόνου παραμένει Σχέδιο επί χάρτου. Επιπλέον κανείς δεν τολμά να βάλει χέρι στη μείωση του μεγάλου κράτους μέσω κλεισίματος άχρηστων και αντιπαραγωγικών οργανισμών του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
Είμαστε η χώρα των ακατανόητων αντιφάσεων για τρείς επιπλέον απλούς λόγους:
•· Η κοινωνία βρίσκεται σε Διαρκή σπασμό και οι πολιτικοί ηγέτες του τόπου στρογγυλοκάθονται στα προνόμιά τους και δεν έχουν την ευαισθησία για συμβολικούς και μόνο λόγους να ζητήσουν οι ίδιοι περικοπές της τάξεως του 50% στους δικούς τους μισθούς .
•· Προνομιακές κατηγορίες υπαλλήλων του Δημοσίου συνεχίζουν να απολαμβάνουν πάνω από 12 μισθούς ετησίως και από την άλλη το ενιαίο μισθολόγιο θα είναι ενιαίο αλλά όχι για όλους αφού θα εξαιρεθούν κάποιες κατηγορίες δημοσίων λειτουργών.
•· Κροκοδείλια δάκρυα χύνονται άπλετα για τις μειώσεις μισθών και τις επικείμενες απολύσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα αλλά κανείς δεν ασχολείται με τις 200.000 υπαλλήλων του ιδιωτικού τομέα που έχασαν τη δουλειά τους τα τελευταία τρία χρόνια
Όλοι οι πολιτικοί βλέπουν αυτό που έρχεται και δυσκολεύονται να το αποδεχτούν.
Έτσι καταφεύγουν σε ηλίθιες λεκτικές, αφοριστικές κορόνες εντυπωσιασμού δαιμονοποιώντας πότε τις αγορές και τους διεθνείς αξιολογητικούς οίκους και πότε την παρουσία της τρόικας. Ας θυμηθούμε λίγο τα λόγια του Νίτσε ” όταν βλέπεις για πολλή ώρα την άβυσσο κάποια στιγμή θα σε κοιτάξει και η ίδια.
