ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Την Ισπανία επέλεξε ο Φρανσουά Ολάντ, ως πρώτο «θέρετρο» της διεθνούς παρουσίας του, μετά την εκλογή του ως επίσημου υποψηφίου του γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, για την προεδρική αναμέτρηση της άνοιξης του 2012.
Ο «Mr. Normal» είχε επαφές με τον Χοσέ Θαπατέρο και τον Αλφρέντο Πέρεθ Ρουμπαλκάμπα, και σε δηλώσεις του επιχείρησε να καταλογίσει «άγνοια» στη γαλλική Κεντροδεξιά, η οποία τον κατηγορεί για «απειρία», αναφορικά με ζητήματα εξωτερικής πολιτικής.
Επειδή η πολιτική είναι κυρίως… επικοινωνία, χωρίς την οποία καμία σημαντική πρωτοβουλία δεν μπορεί να αναδειχθεί, αλλά ούτε και να έχει ουσιαστικά αποτελέσματα, θα πρέπει να επισημανθεί το γεγονός ότι ο Φρανσουά Ολάντ επιβεβαίωσε με το «καλημέρα», το πόσο… άχρωμος πολιτικά είναι.
Ο άλλοτε σύντροφος ζωής της Σεγκολέν Ρουαγιάλ, δεν… αγαπήθηκε φυσικά ξαφνικά από τους Γάλλους, ώστε οι δημοσκοπήσεις να τον εμφανίζουν ως σχεδόν βέβαιο νικητή των προεδρικών εκλογών, και μάλιστα με μεγάλη διαφορά από τον Νικολά Σαρκοζί.
Η υποψηφιότητά του, και η συμπάθεια που μέχρι στιγμής συγκεντρώνει, αποτελούν σύμπτωμα των καιρών. Μια κοινωνία σαν τη γαλλική, ενοχλημένη από τα προσωπικά παραστρατήματα του Ντομινίκ Στρος-Καν, και από την πολιτική αστάθεια στον βηματισμό του Νικολά Σαρκοζί, δείχνει να αναζητεί εναγωνίως να βρει… την ησυχία της. Έστω κι αν αυτό συνεπάγεται ότι θα εμπιστευτεί τα κλειδιά των Ηλυσίων Πεδίων, σε έναν «μέτριο», όπως είναι ο Φρανσουά Ολάντ.
Επιλέγοντας την Ισπανία ως πρώτο σταθμό της διεθνούς παρουσίας του, ο Ολάντ έδειξε να βρίσκεται σε απόσταση από την… κοινή λογική. Η Ισπανία είναι μια από τις χώρες-διαρκές πρόβλημα για την ευρωζώνη, ενώ η κυβέρνηση Θαπατέρο αναμένεται να ηττηθεί στις εκλογές του επόμενου μήνα, με διψήφια διαφορά από το Λαϊκό Κόμμα.
Το επιτελείο Ολάντ, προσπαθεί να οικοδομήσει από τώρα τις πολιτικές εφεδρείες που θα επιτρέψουν στον υποψήφιο του Σοσιαλιστικού Κόμματος να μην παρασυρθεί από το… κύμα, στην περίπτωση που η γαλλική κοινωνία «ξυπνήσει» αφυπνισμένη, και αποφασίσει να δώσει ακόμη μια ευκαιρία σε έναν ηγέτη, σαν τον Νικολά Σαρκοζί, περισσότερο χαρισματικό από τον Φρανσουά Ολάντ.
Μια πολιτική… αναστροφή που δεν θα πρέπει να αποκλείεται, με δεδομένη τη ροπή της γαλλικής κοινωνίας προς την ψήφο συνείδησης. Το να επιλέγουν δηλαδή τους ηγέτες τους, σύμφωνα με το αν αισθάνονται πραγματικά ότι τους εκφράζουν. Και δεν κινούνται κάτω από τον… μέσο όρο, όπως μάλλον συμβαίνει με τον Φρανσουά Ολάντ.
