ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Τα κοινά μηνύματα που εκπέμπουν οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων εβδομάδων, οδηγούν σε εύγλωττα συμπεράσματα για τις πολιτικές εξελίξεις που ανοίγονται στον κοντινό ορίζοντα.Μετά από δυο χρόνια παραμονής στην εξουσία, και έχοντας υποστεί μια πρωτοφανή φθορά, που κατάφερε να διεισδύσει στο μαλακό υπογάστριο της ιστορικής κοινωνικής βάσης του, το ΠΑΣΟΚ ετοιμάζεται να επιστρέψει στα κοινοβουλευτικά έδρανα της Αντιπολίτευσης.
Και η Νέα Δημοκρατία, μόλις δυο χρόνια μετά από μια εκκωφαντική σε έκταση ήττα, επιστρέφει στη διακυβέρνηση του τόπου, σε μια οριακά κρίσιμη στιγμή για την ίδια την επιβίωση του τόπου. Ας σταθούμε στο ΠΑΣΟΚ, που είναι και η πλέον ενδιαφέρουσα παράμετρος του πολιτικού μωσαϊκού, καθώς στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, και ιδιαίτερα μετά το 1981, εξασφάλισε μια προνομιακή σχέση παραμονής στην εξουσία, ακόμη και όταν… δεν ήταν κυβέρνηση. Οι δημοσκοπικές αναλύσεις τείνουν στην παγίωση της εκτίμησης ότι στις προσεχείς εκλογές το ΠΑΣΟΚ θα βρεθεί σε ιστορικά, και πρωτοφανή χαμηλά, αναφορικά με το ποσοστό που θα φέρει στην κάλπη. Μια καινούρια πραγματικότητα για την Ελλάδα, καθώς σε ρόλο Αξιωματικής Αντιπολίτευσης πλασάρεται πλέον η δυνητικά Ενωμένη Αριστερά. Η συνειδητή αποσυσπείρωση της παραδοσιακής εκλογικής βάσης του ΠΑΣΟΚ, διαμορφώνει εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες για την προσπάθεια μελλοντικής επανασύνθεσής της. Αυτή είναι η προφανής εξέλιξη. Υπάρχει ωστόσο και η… παρένθετη παράμετρος. Που… υποψιάζει για «προσωρινό παρκάρισμα» μεγάλων τμημάτων της εκλογικής βάσης του ΠΑΣΟΚ, σε συγγενείς πολιτικά χώρους, όπως τον ΣΥΡΙΖΑ, τους Οικολόγους, τη Δημοκρατική Αριστερά και το Άρμα Πολιτών.
Οι ψηφοφόροι αυτοί, επιλέγουν να μην διανύσουν το σύνολο της διαδρομής, που θα συνεπαγόταν την απευθείας μετακίνησή τους στον έτερο πόλο εξουσίας, τη Νέα Δημοκρατία, και παραμένουν… πλησίον του ΠΑΣΟΚ. Προσδοκώντας ότι το ΠΑΣΟΚ μετά τον Γιώργο Παπανδρέου, θα τους δώσει και πάλι το κίνητρο να… σηκώσουν τη σημαία του.
