STATESMEN
Αν η Αθήνα έχει σήμερα ακόμη κάποια ομορφιά, την οφείλει στη Δημαρχία του Δημήτρη Αβραμόπουλου. Τα πολυσυζητημένα κάγκελα, συνεχίζουν να ομορφαίνουν την Αθήνα, όταν δεν είναι κατεστραμμένα και άβαφα, και προσφέρουν προστασία στους πεζούς.
Τα μεγάλα πεζοδρόμια στους μεγάλους πολυσύχναστους δρόμους και λεωφόρους της πρωτεύουσας, ο φωτισμός της, τα πάρκα (που καταστρέφονται καθημερινά), τα σιντριβάνια (όταν λειτουργούν), οι ξενώνες των ηλικιωμένων, το συσσίτιο των αστέγων.
Όλα αυτά είναι έργα του σημερινού Αντιπροέδρου της Νέας Δημοκρατίας. Έγιναν και άλλα έκτοτε, αλλά τίποτε δεν έχει μείνει να θυμίζει το πέρασμα των διαδόχων του, όπως το Γκάζι, το Πνευματικό Κέντρο, το Πάρκο Ριζάρη, η Πλατεία Καραϊσκάκη, η Πλατεία Κολοκοτρώνη, η Πλατεία Αμερικής, η Πλατεία Αγίου Γεωργίου, η Πλατεία Μεταξουργείου, η Πλατεία Βραζιλίας, ο πεζόδρομος Τοσίτσα, η Πλατεία Δημαρχείου, η Πλατεία Αιγύπτου, τα μνημεία, κ.α.
Και βέβαια, η διεκδίκηση και ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων, η αναβάθμιση του διεθνούς κύρους της ιστορικής πρωτεύουσας της Ευρώπης.
Τότε πολλοί τα σνόμπαραν. Σήμερα, με Δήμαρχο τον ομοϊδεάτη αυτών που σνόμπαραν, τους δήθεν διανοούμενους της ψευδοαριστεράς, όλοι αναπολούν την Αθήνα του τότε, που σήμερα έχει καταντήσει το «κοτέτσι» της Ευρώπης.
Μια Δημοτική Σύμβουλος της συμπολίτευσης της Δημοτικής Αρχής, που φέρει ιστορικό όνομα στο χώρο της αρχιτεκτονικής, όταν αναλάμβανε ο νέος Δήμαρχος, μίλησε απαξιωτικά για το έργο Αβραμόπουλου, όταν το ιστορικό μέγαρο, γραφείο του πατέρα της, στον περιφερειακό του Λυκαβηττού, έχει καταστεί το ατέλειωτο γιαπί-εξάμβλωμα του Κολωνακίου, εστία βρώμας και κακογουστιάς. Πολύ κουλτουριάρικο…
Ας ανοίξουμε λοιπόν τα μάτια στην πραγματικότητα, με αυτογνωσία, θάρρος και αυτοκριτική.
Η Αθήνα πεθαίνει κάθε μέρα, αν δεν έχει ήδη ξεψυχήσει.
