ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Η Μελίνα Μερκούρη και ο Ζιλ Ντασέν, θα δυσκολεύονται να συγκρατήσουν το πικρόχολο χαμόγελό τους, εκεί ψηλά όπου βρίσκονται, βλέποντας μια ταινία-σταθμό, όπως το «Ποτέ την Κυριακή», να βιώνει ένα ετεχρονισμένο… sequel. Με πρωταγωνιστές, τα μέλη της… παιδικής χαράς,
όπως εύστοχα έχει αποκαλέσει η «Monde» τη σημερινή πολιτική ηγεσία της Ευρώπης. Μια ηγεσία με περιορισμένες δυνατότητες και αντιληπτική διείσδυση στις συνέπειες των πράξεων και των παραλείψεών της.
Μερικά μόλις εικοσιτετράωρα πριν από την έκτακτη Σύνοδο Κορυφής της Κυριακής, και ενώ η Γερμανία με τη Γαλλία αδυνατούν να συγκεράσουν τις διαφορετικές προσεγγίσεις τους ως προς το ποιο θα πρέπει να είναι το μέλλον της Ευρώπης, το Βερολίνο δεν έκανε πράξη τις… διαρροές του περί αναβολής του ραντεβού των ηγετών.
Στις Βρυξέλλες την Κυριακή θα χτυπάει δυνατά η καρδιά της Ευρώπης. Το καρδιοχτύπι ωστόσο θα είναι… διαρκείας, τουλάχιστον μέχρι την επόμενη Τετάρτη 26 Οκτωβρίου, οπότε και θα πραγματοποιηθεί, εκτός απροόπτου, μια δεύτερη Σύνοδος Κορυφής των ηγετών της Ευρώπης. Κάτι σαν… δεύτερο ημίχρονο.
Μέχρι τότε, η Ευρώπη θα συνεχίσει να αγωνιά. Και η Ελλάδα, να τρέμει. Από τις αποφάσεις της Συνόδου θα κριθεί το πόσο αποτελεσματική θα είναι η αντιμετώπιση της κρίσης χρέους της Αθήνας. Για να μπει, επιτέλους «πάτος στο βαρέλι», να γνωρίζουμε το πλαίσιο στο οποίο θα κινούμαστε εφεξής, και να μπορεί η κοινωνία να πάρει τις αποφάσεις για το μέλλον του τόπου, στις εκλογές που πλησιάζουν.
Με την ελπίδα, να μην έχει δίκιο ο παλαίμαχος Βρετανός ποδοσφαιριστής, Γκάρι Λίνεκερ. Που σε ένα προσωπικό ξέσπασμα ειλικρίνειας, αν όχι απόγνωσης, είχε σχολιάσει ότι «το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα στο οποίο παίζουν δυο ομάδες, τουλάχιστον για 90 λεπτά, και στο τέλος κερδίζουν πάντα οι Γερμανοί». Αναφορικά με το μέλλον της Ευρώπης, είναι αναγκαίο να μην κερδίσει η Γερμανία. Για να μην έρθει το τέλος της Ευρώπης.
