Προχθές ο Αδαμίδης θέλησε να ‘αδειάσει’ τεχνική ηγεσία και αρχηγούς για την φυγή του Τζιμπούρ, που μπορεί να προσέφερε αρκετά στην ΑΕΚ αλλά στον Ολυμπιακό βγάζει μάτια! Παράλληλα στο ‘λιμάνι’ και στον φιλικά προσκείμενο Τύπο, λόγω της απόδοσης του Λέτο στον Παναθηναϊκό, προσπαθούν να εκμηδενίσουν τον Αργεντινό σε μία άστοχη όσο και υποκειμενική σύγκριση με τον Τζιμπούρ, που αντικειμενικά είναι εκτός τόπου και χρόνου.
Δηλαδή, όταν μια μετακίνηση ενός ποδοσφαιριστή από μία μεγάλη, λεγόμενη, ομάδα προς κάποια άλλη έχει εμφανέστατα θετικότερα αποτελέσματα, τόσο στην απόδοση του παίχτη όσο και στα κέρδη που αποκομίζει η ίδια η ομάδα, οι αντιδράσεις διαφέρουν. Οι πρώην απαξιώνουν τον ποδοσφαιριστή, οι νυν τον αποθεώνουν.
Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Ολυμπιακού με Λέτο και Τζιμπούρ. Στον Πειραιά χαϊδεύουν τα αυτιά τους και ειρωνεύονται την ΑΕΚ για τον τρόπο που έμεινε ελεύθερος ο Αλγερινός άσσος αλλά παράλληλα δεν μπορούν να χωνέψουν ότι ο Λέτο είναι πρώτος σκόρερ και οδηγεί τον Παναθηναϊκό στην κούρσα πρωταθλήματος. Δύο περιπτώσεις παρόμοιες που κρίνονται όμως από διαφορετική οπτική γωνία.
Ο Τζιμπούρ σε όλες τις ομάδες που πέρασε άφησε καλές εντυπώσεις. Το ταλέντο του ποτέ δεν αμφισβητήθηκε. Ο περίεργος χαρακτήρας του δεν κάλυψε την ευχέρεια του στο σκοράρισμα. Ο ιδιόρρυθμος επιθετικός, φαίνεται πως βρήκε στον Ολυμπιακό την Ιθάκη του, αφού βέβαια σμιλεύτηκε από τη διοίκηση και η συμπεριφορά του με ειδική μνεία στο συμβόλαιό του.
Αντίστοιχα ο Λέτο στην 3η χρονιά του στους πράσινους, φαίνεται πως βρίσκει τη Γη της Επαγγελίας του. Απελευθερωμένος στο παιχνίδι του και διώχνοντας από πάνω του τη σκιά του Σισέ, αποδυκνείεται πως διαθέτει το ταλέντο και την προσωπικότητα να αναλάβει ηγετικό ρόλο. Μεγάλη συμβολή, στην μεταμόρφωση του Λέτο, έχει και ο Φερέιρα πού είτε λόγω συνθηκών είτε λόγω τακτικής εμπιστεύτηκε τον Αργεντινό μέσο και του παραχώρησε γόνιμο έδαφος να αναπτύξει τις ικανότητές του. Μεγάλο στοίχημα που φαίνεται να κερδίζει ο Πορτογάλος αφού ο Λέτο εκτός από παραγωγή παιχνιδιού, εκτελεί κιόλας με γκολ.
Αν δηλαδή για τον Τζιμπούρ αποτελεί αξιοσημείωτο γεγονός ότι εκτός ότι σκοράρει δημιουργεί και φάσεις, για τον Λέτο το ότι είναι μέσος και πετυχαίνει γκολ κατά βούληση εκτός του να μοιράζει ασίστ αποτελεί νομίζω πολύ μεγαλύτερο επίτευγμα.
