Όταν την προηγούμενη Κυριακή στο διαδίκτυο… σερφάριζε το άρθρο «κοινού βηματισμού» της Άννας Διαμαντοπούλου, του Ανδρέα Λοβέρδου και του Γιάννη Ραγκούση, η σκέψη ταξίδεψε σε δυο ονόματα που απουσίαζαν από την ενιαία υπογραφή.
Κι αν για τον Μιχάλη Χρυσοχοϊδη, η εξήγηση είναι ως ένα σημείο αυτονόητη, μιας και ο Υπουργός Ανάπτυξης διατηρεί την πολιτική αυτοτέλειά του, και επιθυμεί να «τρέξει» στην κούρσα της διαδοχής χωρίς «ομόσταβλους», η πραγματική έκπληξη αφορούσε την απουσία του ονόματος του Γιώργου Παπακωνσταντίνου.
Ο άλλοτε «τσάρος» της οικονομίας και σημερινός Υπουργός Περιβάλλοντος, αποτελεί διακριτή συνιστώσα του νέου συστήματος εξουσίας που δομήθηκε στο ΠΑΣΟΚ μετά την ανάληψη της ηγεσίας του από τον Γιώργο Παπανδρέου, και ακόμη περισσότερο μετά τη διατήρηση του imperium, απέναντι στην εσωκομματική αμφισβήτηση του 2007.
Άλλοτε δίδυμο με τον Γιάννη Ραγκούση, και άλλοτε σε φάση «ψυχρού πολέμου» με τον πρώην Γραμματέα του ΠΑΣΟΚ, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου έγινε, λόγω της κρίσης, το «πρόσωπο της ημέρας»… κάθε μέρα, για την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Από την επομένη των εκλογών του 2009, μέχρι και το καλοκαίρι του 2011, οπότε και η σκυτάλη παραχωρήθηκε στον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου κατάφερε με την πάροδο της διακυβέρνησης να εξελιχθεί στον πιο «φερέγγυο» συνομιλητή του Γιώργου Παπανδρέου. Ο Πρωθυπουργός τον εμπιστεύτηκε για τη διαχείριση της οικονομίας, και παρόλο που ο «Τιτανικός» προσέκρουσε και πάλι σε παγόβουνο, επέλεξε να μην τον διαγράψει από το πολιτικό dna του ΠΑΣΟΚ. Στον ανασχηματισμό που του ξήλωσε τα γαλόνια, ο Γιώργος Παπανδρέου τον κράτησε εντός κυβερνητικού σχήματος, και για να το πετύχει μάλιστα, δεν δίστασε να θυσιάσει την Τίνα Μπιρμπίλη.
Μέχρι και σήμερα, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου παραμένει περιφερειακός «παίκτης» του συστήματος Μαξίμου. Κάτι που εκ των πραγμάτων τον καθιστά σημαντικό παράγοντα για τη διαμόρφωση των συσχετισμών στη μετα-παπανδρεϊκή εποχή.
Η πολιτική λογική, αλλά και η ανάλυση των συσχετισμών, δείχνουν στην κατεύθυνση της ενσωμάτωσης του Γιώργου Παπακωνσταντίνου στην «κίνηση των τριών». Σίγουρα θα βρίσκεται απέναντι στον Ευάγγελο Βενιζέλο. Τίποτα άλλο όμως δεν φαίνεται σίγουρο. Ειδικά όταν στους «τρεις», περιλαμβάνεται και ο Γιάννης Ραγκούσης. Μια παράμετρος που καθιστά απρόβλεπτη τη στάση που θα κρατήσει ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου.