ΡΩΜΥΛΟΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ
Το κλίμα που διαμορφώθηκε χθες στο εσωτερικό της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, με αφορμή την περαιτέρω επιδείνωση των συνεπειών από τις ρυθμίσεις του πολυνομοσχεδίου, το οποίο προωθεί η Κυβέρνηση για ψήφιση από τη Βουλή, δείχνει ότι το Κίνημα βρίσκεται στα πρόθυρα του… λουκέτου.
Με όρους πολιτικού αυτοπροσδιορισμού και ιδεολογικής ταυτότητας εννοείται, καθώς για πρώτη φορά μετά την ίδρυσή του, και ακόμη περισσότερο μετά την εγκαθίδρυσή του στην εξουσία, το 1981, το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται αντιμέτωπο με μια κρίση συνείδησης.
Η πλειοψηφία των βουλευτών δεν συμφωνεί με τα μέτρα που προωθούνται. Το δε επιχείρημα που προτάσσουν το Μέγαρο Μαξίμου και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, περί του «αναγκαίου» της ψήφισης και εφαρμογής των μέτρων, προκειμένου να συνεχιστεί η χρηματοδοτική στήριξη της Ελλάδας από την τρόικα, αδυνατίζει σε – επικίνδυνο για την Κυβέρνηση - βαθμό.
Ένα κόμμα εξουσίας στα πρόθυρα της ανταρσίας, στέλνει το μήνυμα ότι το πολιτικό μέλλον του προοιωνίζεται εξαιρετικά δυσοίωνο. Ειδικά αν «διαβάσει» κανείς πίσω από την ανταρσία, και στο περιθώριο της αγωνίας κάθε στελέχους για την προσωπική πολιτική επιβίωσή του, την αμφισβήτηση του «όλου ΠΑΣΟΚ». Δηλαδή, τόσο της ηγεσίας του Γιώργου Παπανδρέου, όσο και της προοπτικής διαδοχής του από τον Ευάγγελο Βενιζέλο, εφόσον διαμορφώνονταν οι κατάλληλες συνθήκες.
