ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Ένα μόρφωμα εξουσίας το οποίο καταφεύγει διαρκώς στον αποπροσανατολισμό, ως τακτική διαχείριση και αντιμετώπιση της πραγματικότητας με την οποία καλείται να συμβιώσει, είναι πέρα από κάθε αμφιβολία μια εξουσία… αναχωρητής.
Κάτι που επιβεβαιώνεται πλήρως για τη σημερινή Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με αφορμή τη χθεσινή ογκώδη σε πλήθος και πάθος συγκέντρωση στην Αθήνα, αλλά και σε άλλες πόλεις της χώρας, που επιχειρήθηκε να… γρατζουνιστεί, μέσω της υπερπροβολής και εστίασης στα σοβαρά επεισόδια, τα οποία για άλλη μια φορά προκλήθηκαν.
Τα διεθνή ΜΜΕ, για τα οποία η ανάδειξη αρνητικών εικόνων από τη σύγχρονη Ελλάδα έχει εξελιχθεί σε… αγαπημένη συνήθεια, πρόβαλαν τα επεισόδια, δεν εστίασαν ωστόσο σε αυτά. Στάθηκαν στο εύρος της συμμετοχής στη διαδήλωση, μιας κοινωνίας η οποία έχει προ πολλού ξεπεράσει τα όριά της. Μιας κοινωνίας που διψάει για αλλαγή.
Γι’ αυτό και πλέον η μορφή των αντιδράσεων έχει ξεφύγει από τη μάλλον επιδερμική προσέγγιση της «Αγανάκτησης». Έχει περάσει στα στάδιο της οργής, που ιστορικά είναι ο προθάλαμος της δημιουργικής ρήξης. Της γέννησης του «καινούριου».
Η Ελλάδα που αντιστέκεται, στέλνει το μήνυμα μιας χώρας και μιας κοινωνίας πολιτών που δεν το βάζουν κάτω. Που διεκδικούν το μερίδιο το οποίο τους αναλογεί, στο να ζήσουν τα όνειρά τους. Έστω και «κουρεμένα». Σε καμία περίπτωση όμως… φορολογημένα, όπως απειλεί να πράξει, αν δεν το έχει ήδη κάνει η σημερινή Κυβέρνηση.
Η επίκληση της στρατηγικής του «χάους» και της διασποράς του «φόβου» από την πλευρά της κεντρικής εξουσίας, ως απάντηση στην «εθνική οργή», γίνεται εύκολα αντιληπτή. Εξ ου και χάνει τη διαβρωτική δυναμική της. Εδώ που φτάσαμε, η Ελλάδα δεν γυρίζει πίσω. Κοιτάζει μπροστά, και αφήνει στο αδιέξοδο σήμερα εκείνους που έχουν την πολιτική ευθύνη για την εθνική κατρακύλα. Οι Έλληνες… χρεοκοπούν το ΠΑΣΟΚ.
