ΜΑΡΙΚΑ ΛΥΣΙΑΝΘΗ
Προφανώς και δεν μπορεί να διαφωνήσει κανείς με τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Πλεονάζον προσωπικό, υπάρχει παντού. Υπάρχει στον ιδιωτικό τομέα, στον ευρύτερο δημόσιο και στον στενό δημόσιο τομέα. Αυτό το πλεόνασμα άλλωστε συσσώρευσε μιζέρια, βαρεμάρα και αντιπαραγωγικότητα, στον κοινωνικό ιστό και την οικονομία της αγοράς.
Επομένως, είναι μια καλή ευκαιρία, να επιρρίψουμε το «ανάθεμα» στην… άσχημη τρόικα, και να προχωρήσουμε στις μεγάλες αλλαγές που θα έπρεπε να έχουμε αποφασίσει και υλοποιήσει μόνοι μας.
Μόνο που… Αυτό που δεν είπε ο αντιπρόεδρος επειδή δεν αφορά τον ίδιο, είναι ότι «πλεονάζον προσωπικό» υπάρχει και στην πολιτική ζωή. Ιδίως εκεί. Ένα πολιτικό δυναμικό κατώτερο των περιστάσεων, ελλειμματικό ως προς τις ικανότητες και την δυνατότητα ανάλυσης της πραγματικότητας που καλείται να διαχειριστεί.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος αποτελεί εξαίρεση στην παραπάνω εξίσωση. Μια εξαίρεση που… επιβεβαιώνει τον κανόνα. Η κοινοβουλευτική Μεταπολίτευση, υπήρξε ακόμη πιο φτωχή και από την ιδεολογική. Άνευρη και στρεβλωτική. Χωρίς όραμα για τον τόπο, χωρίς καθαρή ματιά για το μέλλον.
Αυτή την «αστοχία υλικού» πληρώνει σήμερα η Ελλάδα. Αν ο πολιτικός κόσμος είχε στοιχειώδη ευθιξία θα έπρεπε να αυτοπροταθεί στην τρόικα, για να συμμετάσχει αυτοβούλως στην… εργασιακή εφεδρεία.
Αυτή θα ήταν η μεγαλύτερη εξοικονόμηση ανθρώπινων πόρων για το μέλλον της Ελλάδας. Και θα δημιουργούσε το κίνητρο σε νέους ανθρώπους, με φρέσκες ιδέες, όχι αυτούς που συνωστίζονται στις κομματικές νεολαίες και παριστάνουν τα στελέχη… αορίστου χρόνου. Μια καλή ιδέα, για την Ελλάδα του μέλλοντός μας.
