Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011

Ο Σόιμπλε μας άνοιξε την πόρτα της εξόδου

ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Οι «δυο γλώσσες» τις οποίες χρησιμοποιούν οι πολιτικοί, στην προσπάθεια να ικανοποιήσουν επαρκώς το ακροατήριο στο οποίο απευθύνονται, είτε πρόκειται για το εσωτερικό της χώρας τους, είτε για τη διεθνή σκηνή, συνιστούν μια μάλλον συνηθισμένη, αναμενόμενη και εξηγήσιμη μεθοδολογία.
Όταν λοιπόν οι γλώσσες… ενοποιούνται, το μήνυμα που εκπέμπεται είναι κοινό και το περιεχόμενό του ωμό και δύσπεπτο, τότε μάλλον τα πράγματα είναι εξαιρετικά σοβαρά. Όπως συμβαίνει με την Ελλάδα και τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος μιλώντας στο γερμανικό Κοινοβούλιο, προκειμένου να επιχειρηματολογήσει για την ενίσχυση του μηχανισμού στήριξης EFSF, χρησιμοποίησε την ίδια φρασεολογία με εκείνη που είχε επικαλεστεί και δημόσια προς τη χώρα μας.
Προχθές, προειδοποίησε την Ελλάδα ότι η 6η δόση του δανείου της τρόικας, που είναι αναγκαία για να συνεχίσει η χώρα να… αναπνέει, δεν θα εκταμιευτεί εφόσον η Κυβέρνηση Παπανδρέου δεν τηρήσει τις δεσμεύσεις της. Δηλαδή, δεν προχωρήσει σε… αίμα στο δημόσιο, και σε μια σειρά από άλλες επώδυνες αλλαγές, που βαφτίζονται μεταρρυθμίσεις, τη στιγμή που οι περισσότερες από αυτές συνιστούν επί της ουσίας… απορρύθμιση της χώρας και διάβρωση του κοινωνικού ιστού της.
Σήμερα, μιλώντας αρχικά στο γερμανικό ραδιόφωνο, και εν συνεχεία στο Κοινοβούλιο, προχώρησε ένα βήμα παραπέρα. Και έθεσε εμμέσως θέμα περαιτέρω παραμονής της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ, εφόσον η χώρα μας συνεχίσει να… κομπιάζει, μπροστά την αναγκαιότητα των αλλαγών που με επιτακτικό τρόπο ζητούν οι εκπρόσωποι των δανειστών μας.
«Δεν πρόκειται να κάνουμε εκπτώσεις, ούτε να τους δώσουμε πίστωση χρόνου. Είναι στο χέρι της Ελλάδας να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που είναι απαραίτητες για την παραμονή στη ζώνη του ευρώ», σημείωσε με έμφαση ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Η επιθετική ρητορική του πολιτικού που ουσιαστικά κινεί τα νήματα στην οικονομική πολιτική της Ενωμένης Ευρώπης, εξηγείται εν μέρει από την ανάγκη να αξιοποιήσει «κορώνες» υπερβολής, προκειμένου να πείσει τους συμπατριώτες του. Δείχνει ωστόσο και τη διολίσθηση της προθυμίας των Ευρωπαίων να μην… μας βγάλουν από την πρίζα.