Ο ανταποκριτής του Mega στη Ουάσινγκτον, Μιχάλης Ιγνατίου, σχολιάζει στην aixmi.gr το θέμα των υποκλοπών στον Κώστα Καραμανλή και μεταφέρει τις πληροφορίες του για τους λόγους που παρακολουθούνταν ο πρώην πρωθυπουργός.
Ακολουθεί το άρθρο:
Παρά το γεγονός ότι δεν δόθηκε η απαιτούμενη δημοσιότητα, δεν παύει να είναι συγκλονιστική η αποκάλυψη της εφημερίδας «Καθημερινή» ότι η έρευνα του εισαγγελέα Εφετών τοποθετεί την αμερικανική πρεσβεία της Αθήνας στο ρόλο του αυτουργού των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή και άλλων κυβερνητικών και κρατικών αξιωματούχων.
Αν δεν με απατά η μνήμη μου είναι η πρώτη φορά μετά την δικτατορία που η Πρεσβεία πιάνεται επ’ αυτοφόρω να παρακολουθεί τον Έλληνα πρωθυπουργό. Αν αποδειχθούν αληθινές οι πληροφορίες, οι Αμερικανοί στόχευαν όχι μόνο τις πολιτικές δραστηριότητες του κ. Καραμανλή, αλλά και τις πολύ προσωπικές στιγμές του.
Η πράξη αυτή καθ’ αυτή των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων, δεν είναι μόνο καταδικαστέα, ήταν και επικίνδυνη για την εθνική ασφάλεια της Ελλάδας. Είναι γεγονός πλέον -και όχι ανυπόστατες φήμες, όπως ισχυρίζονταν τότε οι Αμερικανοί- ότι για μεγάλο χρονικό διάστημα κατά την περίοδο 2004-2005, οι συνδιαλέξεις του πρωθυπουργού καταγράφονταν από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες. Με τον τρόπο αυτό, γνώριζαν κάθε σκέψη του κ. Καραμανλή, είτε αφορούσε την Ενέργεια, τους Εξοπλισμούς, τις σχέσεις με τη Ρωσία, την Τουρκία και τα Σκόπια, είτε είχε σχέση με το φιλοτουρκικό σχέδιο Ανάν και γενικά το Κυπριακό. Οι Αμερικανοί -και κατ’ επέκταση και κάποιοι σύμμαχοί τους- ήξεραν τί επρόκειτο να πράξει ο κ. Καραμανλής και οι υπουργοί του πριν από κάθε συνάντηση που είχαν μαζί τους, με αποτέλεσμα να τους αναγκάζουν να βρίσκονται συνέχεια σε άμυνα.
Τότε που δημιουργήθηκε το θέμα, συναντήθηκα με πηγή που υπηρέτησε στην αμερικανική πρεσβεία την περίοδο των υποκλοπών. Μου εξήγησε λεπτομερειακά «τι περίπου υπολόγιζε ότι συνέβαινε» και υποστήριξε πως οι υποθέσεις αυτές δεν γνωστοποιούνται ούτε στα υψηλά κλιμάκια της Πρεσβείας. Άρα, υπέθεσα απευθυνόμενος στην πηγή, «πρέπει να είναι ‘δουλειά’ των μυστικών υπηρεσιών«.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:
Κάποιοι στην Ουάσιγκτον, δίνουν ένα πρωί εντολή στην Πρεσβεία να παρακολουθείται επί 24ωρου βάσεως ο Κώστας Καραμανλής. Για να συμβεί αυτό, οι Αμερικανοί πρέπει να είχαν πληροφορηθεί ότι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας δεν θα ήταν ο υπάκουος σύμμαχος που, προφανώς, θα περίμεναν με δεδομένη γι’ αυτούς την πολιτική του τοποθέτηση στο χώρο της συντηρητικής Δεξιάς, η οποία παραδοσιακά ήταν έντονα φιλοαμερικανική.
Σύμφωνα με την πηγή μου, οι αμερικανικές μυστικές πληροφορίες «παρακολουθούν τους επικίνδυνους«, ώστε να μπορούν να αντιδράσουν άμεσα και ακαριαία εάν κινδυνεύουν τα στρατηγικά τους συμφέροντα.
Ειλικρινά, όσο και να προσπάθησα δεν βρήκα ένα θέμα τριβής -εκείνη ειδικά την περίοδο- μεταξύ της Αθήνας και της Ουάσιγκτον, που να «δικαιολογούσε» την αδικαιολόγητη πράξη των Αμερικανών. Ακόμα και για το ρατσιστικό σχέδιο Ανάν, που στο Μπούργκενστοκ δεν ήταν βοηθητικός, δεν ήταν ο καταλύτης για το ΟΧΙ των Ελληνοκυπρίων, διότι η στάση του θύμιζε Πόντιο Πιλάτο. Η αλήθεια είναι ότι αργότερα ενόχλησε τους Αμερικανούς. Οι συναντήσεις και οι συμφωνίες του με τον Βλαντιμίρ Πούτιν προκάλεσαν οργή, ενώ η ορθή στάση του στο Σκοπιανό, το 2008, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
Άκουσα εγώ ο ίδιος Αμερικανό αξιωματούχο να βγάζει όξος και χολή για τον Έλληνα πρωθυπουργό, η ήττα του οποίου τον Οκτώβριο του 2009, δεν στεναχώρεσε κανένα στην αμερικανική πρωτεύουσα.
Η αποκάλυψη της «Καθημερινής» έπρεπε να ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων στην Ελλάδα. Δυστυχώς, αντιμετωπίστηκε ως μία ασήμαντη είδηση του αστυνομικού δελτίου. Κάτι σαν κλοπή… ποδηλάτου! Ελπίζω ότι η έρευνα δεν θα σταματήσει και ότι ο εισαγγελέας θα συνεχίσει να δείχνει την ίδια τόλμη. Η αποκάλυψη της παρακολούθησης του κ. Καραμανλή από τους Αμερικανούς, μπορεί να είναι τελικά η ευκαιρία-δικαιολογία που αναζητούσε η Ελλάδα για να τερματίσει οριστικά την εξάρτηση από την Αμερική, η οποία απέδειξε για μία ακόμα φορά πως ούτε φίλη χώρα είναι, ούτε σύμμαχος με υποχρεώσεις προς τη χώρα μας…
Του Μιχάλη Ιγνατίου από την aixmi.gr
