ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Σε αντίθεση με το ποδόσφαιρο, η πολιτική δεν είναι ένα «άθλημα» στο οποίο… στο τέλος κερδίζουν πάντα οι Γερμανοί. Το εθνολογικό μόρφωμα που στηρίχτηκε στην ηγετική φυσιογνωμία του Χέλμουτ Κολ, όταν έπεσε το Τείχος του Βερολίνου, παρουσιάζει έκτοτε ορατά συμπλέγματα και στρεβλώσεις...
Οι καγκελαρίες του Γκέρχαρντ Σρέντερ και της Άνγκελα Μέρκελ, επιβεβαίωσαν τον ηγετικό ρόλο της Γερμανίας σε μια ενοποιημένη Ευρώπη, στην πραγματικότητα ωστόσο δεν προσέφεραν ένα καινούριο πολιτικό όραμα.
Η σύγχρονη Γερμανία στηρίζει τη διεθνή παρεμβατικότητά της, στην προφανή υπεροχή της οικονομικής μηχανής της, σε σχέση με όλες τις άλλες ευρωπαϊκές. Εκεί όμως βρίσκεται και το πραγματικό πρόβλημα.
Οι Γερμανοί θεωρούν ότι η Ευρώπη τους ανήκει. Ότι κατάφεραν με τη δύναμη της οικονομικής επιβολής, αυτό για το οποίο απέτυχαν στρατιωτικά σε δυο Παγκοσμίους Πολέμους.
Η έμφυτη επιδίωξη της επιβεβαίωσης ενός αμφισβητούμενου μεγαλείου, σε συνδυασμό με την ενδόμυχη προσδοκία μιας «ιστορικής ρεβάνς», συνιστούν εκρηκτικό συνδυασμό για τη σημερινή εποχή της μεγάλης κρίσης.
Είναι αλήθεια ότι οι Γερμανοί θα προτιμούσαν να έχουν ένα ισχυρό μάρκο ως νομισματική μονάδα, αντί για το ευρώ, που εν πολλοίς στηρίζεται στο μάρκο. Την ίδια ώρα όμως, παραβλέπουν ότι το μάρκο δεν θα ήταν το ίδιο ισχυρός ως και πάλι αυτοτελές εθνικό νόμισμα. Ούτε η οικονομία τους θα είχε την παρεμβατικότητα που απολαμβάνει σήμερα, εκτός ευρωζώνης, όπου θα έπρεπε να διαπραγματεύεται διαφορετικά τους όρους των εξαγωγών προϊόντων. Η λέξη «εμπάργκο» άλλωστε, δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο της Ενωμένης Ευρώπης, όπως δεν υπάρχει και η έννοια της «χρεοκοπίας».
Όλο το προηγούμενο διάστημα, η πολιτική ζύμωση που βρίσκεται σε εξέλιξη για την εξεύρεση ρεαλιστικής λύσης στο «ελληνικό πρόβλημα», και κατά συνέπεια στο πρόβλημα της κρίσης χρέους ολόκληρης της ευρωζώνης, αντιμετωπίζει προβλήματα με τη… μετάφραση στα γερμανικά.
Ακόμη και τώρα που η Άνγκελα Μέρκελ δείχνει έτοιμη να συμπράξει σε έναν ιστορικό συμβιβασμό για το μέλλον της Ευρώπης, αποδεχόμενη την εθελοντική και όχι υποχρεωτική συμμετοχή των ιδιωτών, στην επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του ελληνικού δανείου, το «Der Spiegel», που παραδοσιακά εκφράζει τις ενδόμυχες επιθυμίες του Βερολίνου, κυκλοφορεί με τίτλο «Επικήδειος για ένα νόμισμα».
Το νόμισμα είναι το ευρώ. Και πάνω από το «φέρετρό» του, βρίσκεται μια ελληνική σημαία. Η εκτίμηση της διεύθυνσης του περιοδικού είναι ότι «η ΟΝΕ εξελίσσεται στον μεγαλύτερο κίνδυνο για το μέλλον της Ευρώπης».
Για όλους εμάς τους υπόλοιπους όμως, το πραγματικό ερώτημα που τίθεται είναι… πως δεν θα εξελιχθεί η Γερμανία στον μεγαλύτερο κίνδυνο για το μέλλον της ηπείρου.
