Για τον Ελευθέριο Βενιζέλο έχουν ειπωθεί και γραφτεί πολλά. Σε αντίθεση με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, δεν αποχώρησε από τον δημόσιο βίο έχοντας την καθολική αναγνώριση λαού και πολιτικών αντιπάλων, αλλά στο εξωτερικό, εν μέσω ενός αδελφοκτόνου εθνικού διχασμού, στον οποίο ο ίδιος βρισκόταν στη μια πλευρά του λόφου.
Έστω κι έτσι όμως, και παρά τις φορτίσεις της εποχής, ο μεγάλος Κρητικός πολιτικός κατεγράφη ως Εθνάρχης. Σε κάθε περίπτωση, άφησε το στίγμα του σε μια Ελλάδα που προσπαθούσε να ορθοποδήσει, αναζητώντας τον δικό της αυτοπροσδιορισμό. Υπήρξε άλλωστε ο μόνος που τόλμησε να συλλάβει και να επιχειρήσει μια πραγματικά εθνική και «Μεγάλη Ιδέα»: Την Ελλάδα των δυο ηπείρων και των πέντε θαλασσών. Έστω κι αν οι υπόλοιποι, πολιτικοί και κοινωνία της εποχής του, αποδείχτηκε ότι αδυνατούσαν να παρακολουθήσουν και να συνδράμουν σε αυτόν τον οραματικό βηματισμό.
Σαν σήμερα, στις 6 Ιουνίου του 1933, ο Ελευθέριος και η Έλενα Βενιζέλου είχαν καληνυχτίσει την Πηνελόπη Δέλτα, στο σπίτι της οποίας στην Κηφισιά, είχαν γευματίσει. Κατηφορίζοντας τη Λεωφόρο Κηφισίας, δέχτηκαν ανελέητο κυνηγητό και πυροβολισμούς μίσους, από ένα αυτοκίνητο που τους καταδίωκε για περίπου 20 λεπτά.
Όπως μαρτυρούν οι φωτογραφίες της εποχής αλλά και το ίδιο το αυτοκίνητο που σώθηκε ως τις μέρες μας, οι σφαίρες το είχαν γαζώσει, αλλά το ζεύγος Βενιζέλου διασώθηκε. Αργότερα, και προτού οι βενιζελικοί εξωθηθούν στην πολιτική και φυσική εξορία, η απόπειρα δολοφονίας εξιχνιάστηκε. Μεταξύ άλλων μάλιστα αποκαλύφτηκε ότι η «προμήθεια» που είχε δοθεί στους επίδοξους δολοφόνους έφτανε τα 2 εκατομμύρια δραχμές. Ποσό… τερατώδες, για εκείνη την εποχή.
Αποδείχτηκε ωστόσο ότι όσο βάναυσο καταιγισμό από σφαίρες κι αν δεχτούν οι μεγάλες ιδέες, δεν δολοφονούνται. Και ο Ελευθέριος Βενιζέλος υπήρξε ο κομιστής μιας πραγματικά μεγάλης και «αλεξίσφαιρης» ιδέας.
