NΙΚΟΛΑΟΣ-ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΖΩΝΤΑΝΟΣ
Η χθεσινή ομιλία του Ευάγγελου Βενιζέλου στη Βουλή, ξένισε πολλούς. Ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Οικονομικών, σήκωσε… μισό τόνο τη χροιά της φωνής του, επιχειρώντας να πείσει το Κοινοβούλιο για την αναγκαιότητα υπερψήφισης του Μεσοπρόθεσμου και του εφαρμοστικού νόμου, προκειμένου να αποφευχθεί η χρεοκοπία της χώρας..
Κάποιοι… βιαστικοί «αναγνώστες» της «ελεγχόμενης έκρηξης» του Ευάγγελου Βενιζέλου, έσπευσαν να την εξηγήσουν με συμβατικούς όρους. Αποδίδοντάς την στη στιγμιαία απώλεια αυτοσυγκράτησης του «Νο2» της Κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ, λόγω της δύσκολης κατάστασης που καλείται να διαχειριστεί ως «εθνικός ταμίας».
Η πραγματικότητα μάλλον… απέχει μακράν. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος έσπευσε να αυτοτοποθετηθεί στην όχθη της σοβαρότητας. Και να προτάξει την εθνική συνέπεια και ευθύνη, ως διαχωριστική γραμμή έναντι εκείνων, εντός και εκτός του ΠΑΣΟΚ, που δεν διστάζουν να… τζογάρουν με τη χρεοκοπία.
Ένα, όχι ρητορικό, αλλά βαθιά πολιτικό επιχείρημα, με προφανή χρηστική απόδοση στο εγγύς ή απώτερο μέλλον. Τότε που η κοινωνία θα κληθεί να αποφασίσει για την πολιτική ηγεσία πίσω από την οποία θα συνταχθεί, προκειμένου να περπατήσει η Ελλάδα σε έναν οδικό χάρτη προς την ανάπτυξη. Με τη χρεοκοπία να αποτελεί ξεχασμένο εφιάλτη. Και το πολιτικό δυναμικό της χώρας να διακρίνεται σε… σοβαρούς και μη.
