ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣΕίναι μόλις 24 ετών, κι όμως έχει ήδη καταφέρει να προκαλεί συγκρίσεις, υπερβολικές ή όχι το μέλλον θα δείξει, ακόμη και με τον μεγάλο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Ο Λιονέλ Μέσι, είναι ήδη «το πρόσωπο του αιώνα» που ζούμε, και εφόσον δεν βρεθεί κάποιος… άμπαλος που θα επιλέξει να τον γκρεμοτσακίσει σε κάποιον αγώνα, καλά να είμαστε, θα τον απολαμβάνουμε για πολλά χρόνια.
Οι συγκρίσεις με τον Ντιεγκίτο είναι εν μέρει δικαιολογημένες. Και άτοπες ταυτόχρονα, μιας και δεν μπορείς να συγκρίνεις αθλητές άλλων εποχών, άλλων ιδιαιτεροτήτων, άλλου ανταγωνισμού.
Ο Λιονέλ Μέσι έχει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα που δεν είχε ο Μαραντόνα. Δεν χρειάστηκε να πάρει… από το χεράκι τη Μπαρτσελόνα, όπως έκανε εκείνος που τόλμησε να αμφισβητήσει την πρωτοκαθεδρία του Πελέ, με την άσημη Νάπολι. Στο Νόου Καμπ, ως εξάρτημα της ομάδας… Nintendo του Πέπε Γκουαρντιόλα, ο Μέσι δίνει το κάτι παραπάνω, σε ένα σύνολο ποδοσφαιριστών που και χωρίς εκείνον θα διεκδικούσαν την παρουσία τους στις 4-5 κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης. Μπορεί ο Μέσι να κάνει τη διαφορά, χωρίς τον Τσάβι και τον Ινιέστα όμως, πιθανόν τα πράγματα δεν θα ήταν ίδια. Ο Μαραντόνα απ’ την άλλη, είχε δίπλα του στη Νάπολι… τον Καρέκα και τον Αλεμάο. Τα σχόλια περιττεύουν.
Ακόμη όμως και για τις νεώτερες γενιές, υπήρξε ένας ποδοσφαιριστής, που κάποιοι ξεχνούν στις συγκρίσεις μεγαλείου του Μέσι, ταξιδεύοντας τις αναμνήσεις από την στρογγυλή θεά, στα χρόνια του μεγάλου Ντιέγκο.
Μετά το 1996, ο ποδοσφαιριστής που δικαιούται να χαρακτηρίζεται ως εκείνος που άλλαξε τον ρου του αθλήματος, είναι πέρα από κάθε αμφιβολία ο Ζινεντίν Ζιντάν. Ήταν Αλγερινός που ανάγκασε τους συνήθως σοβινιστές Γάλλους… να το παρεβλέψουν. Έκανε την… εκτός χάρτη Μπορντό, πρωταγωνίστρια. Επανέφερε τη Γιουβέντους στην οδό των τίτλων. Μας έδειξε τι σημαίνει σύγχρονο ποδόσφαιρο με τη Ρεάλ Μαδρίτης των «Γκαλάκτικος», ένας χαρακτηρισμός που αντικειμενικά ταίριαζε μονάχα στον ίδιο, άντε και λίγο στον Λουίς Φίγκο.
Και πάνω από όλα, έκανε την Εθνική Ομάδα της Γαλλίας, την καλύτερη ομάδα του πλανήτη, πάνω από την Βραζιλία, την Αργεντινή, την Ιταλία, τη Γερμανία. Έχοντας συμπαίκτες-ρόλου, και όχι ικανούς να κάνουν τον ίδιο τον Ζιντάν καλύτερο. Προ Ζιντάν, οι Γάλλοι είχαν να επιδείξουν μόνο τον Μισέλ Πλατινί. Προ Μέσι, οι Αργεντινοί δεν είχαν μόνο τον Μαραντόνα. Αφήστε που είναι πιο εύκολο για έναν ποδοσφαιριστή με το χαμηλό ύψος και κέντρο βάρους του Μέσι να… κάνει χαζό τον αντίπαλο. Όταν το κάνει με την ίδια μαεστρία ένας ψηλός, σαν τον Ζιντάν, η χορογραφία μοιάζει ονειρώδης.
Κάτι τελευταίο: Ο Ζινεντίν Ζιντάν υπήρξε η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική προσωπικότητα που έχουν παρακολουθήσει οι… κάτω των 40. Ακόμη και η κουτουλιά που έριξε στον απερίγραπτο και γραφικό Ματεράτσι, τον έκανε θρύλο. Έχασε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, και όμως οι Γάλλοι συνέχισαν να τον αποθεώνουν. Επειδή έστειλε ένα μήνυμα από το μέλλον, σε όλους τους… Ματεράτσι του κόσμου.
